Opisać nieprzedstawione. Malarstwo holenderskie w antyobrazach Miodraga Pavlovicia

Q4 Arts and Humanities

Porownania Pub Date : 2021-06-25 DOI:10.14746/por.2021.1.3

Sylwia Nowak-Bajcar

引用次数: 0

Abstract

W twórczości zmarłego w 2014 roku poety serbskiego Miodraga Pavlovicia refleksja nad sztuką wiąże się z zagadnieniem związków przeszłości i współczesności oraz rolą, jaką odgrywa w niej wschodnia i zachodnia tradycja kulturowa jako element budowy tożsamości (losów) Bałkanów. Wkraczając w obszar niemal całkowicie pomijany przez interpretatorów dzieł wybitnego twórcy, Miodraga Pavlovicia, określanego przez krytyków mianem „eliotowskiej figury” literatury serbskiej, przedstawiam przyczyny jego zainteresowania pracami siedemnastowiecznego malarstwa holenderskiego, wyjaśniam strategie ich przekładów na język poezji oraz omawiam zagadnienie obecności (śladów) człowieka w dziele sztuki. Kluczem interpretacyjnym tego badawczego przedsięwzięcia jest wykorzystywane przez serbskiego poetę pojęcie antyobrazu, będące wyrazem wymierzonej w dogmatyzm estetyki oporu opartej na przekonaniu, że sztuka stanowi narzędzie umożliwiające człowiekowi samopoznanie.

查看原文本刊更多论文

描述未指明。米奥德拉·巴甫洛维奇的荷兰反绘画

在2014年去世的塞尔维亚诗人米奥德拉·巴甫洛维奇的作品中，对艺术的反思与过去和现在之间的关系以及东西方文化传统作为构建巴尔干身份（命运）的一个元素在其中发挥的作用有关。我进入了一个几乎被杰出艺术家米奥德拉·巴甫洛维奇的作品解读者完全忽视的领域，他被评论家描述为塞尔维亚文学中的“艾略特人物”，我介绍了他对17世纪荷兰绘画作品感兴趣的原因，我解释了将它们翻译成诗歌语言的策略，并讨论了人类在艺术作品中的存在（痕迹）问题。这个研究项目的解释重点是塞尔维亚诗人使用的反意象概念，这是一种抵抗美学的表达，其目的是基于艺术是一种使人了解自己的工具这一信念的教条主义。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

Porownania Arts and Humanities-Literature and Literary Theory

CiteScore

0.10

自引率

0.00%

发文量

期刊介绍： The 2019 tercentenary of the publication of Daniel Defoe’s Robinson Crusoe provides the perfect opportunity to reconsider the global status of the Robinsonade as a genre. Its translations, transformations, and a gradual separation from the founding text by Daniel Defoe have revealed its truly international character, with the term ‘Robinsonade’ itself first used in the German literary tradition and the most enduring narrative structure established not so much by Defoe himself but by J.J. Rousseau and his commentary on Robinson Crusoe in Emile; or, On Education. This issue will address the circulation of the Robinsonade across cultures and national contexts, the adaptability of the form and its potential to speak to various audiences at different historical moments. We invite contributions on all aspects of the afterlives of the Robinsonade across languages and media, with a particular interest in contemporary variations on the theme.