Podbój stron rodzinnnych Sinišy Kovačevicia, czyli serbska opowieść o powojennym przesiedleniu

Q4 Arts and Humanities

Porownania Pub Date : 2022-12-30 DOI:10.14746/por.2022.2.16

Sabina Giergiel

引用次数: 0

Abstract

Punktem wyjścia tekstu jest wskazanie na popularność dramatu Sinišy Kovačevicia pt. Velika drama (Wielki dramat) w Serbii. Dramat ten w 2019 roku ukazał się formie powieściowej (saga rodzinna). Jej tematem jest migracja rodziny Vučiciów z niedostępnej i górzystej Czarnogóry na terytorium Kotliny Panońskiej. Kovačević – w dość schematycznym pod względem fabularnym i ideowym utworze – wskazał, że powojenny transfer ludności wiązał się z przybywaniem do znacznie bardziej rozwiniętej gospodarczo i kulturalnie Wojwodiny „nowego człowieka” (reprezentanta tradycyjnej cywilizacji wiejskiej). W artykule szczególny nacisk położony zostanie na obraz Czarnogóry i Wojwodiny wyłaniający się z kart powieści. Kovačević bowiem oba regiony wyraźnie aksjologicznie waloryzuje. Czarnogóra jest ostoją dawnych, prawdziwych wartości. Wojwodina symbolizuje zaś to, co obce. Na tę opozycję nakłada się ponadto przeciwstawienie starości (kojarzonej z mądrością i tradycją) i młodości (utożsamianej z naiwnością i idealizmem).

查看原文本刊更多论文

Siniša Kovačević家族页面的征服，战后重新安置的塞尔维亚故事

文本的出发点表明了Siniša Kovačević的戏剧《Velika》在塞尔维亚的受欢迎程度。这部剧在2019年以小说的形式出现（家族传奇）。其主题是武契奇家族从人迹罕至的多山黑山迁移到潘诺尼亚盆地。科瓦切维奇（Kovačević）在一部从情节和思想角度来看相当示意性的作品中指出，战后人口的转移与一个“新人”（传统农村文明的代表）来到经济和文化更加发达的伏伏伏丁那有关。在这篇文章中，将特别强调小说中出现的黑山和伏伊伏德省的形象。Kovačević显然从价值角度看待这两个地区。黑山是古老、真实价值观的大本营。伏伊伏丁那象征着什么是外国的。此外，这种对立是由老年（与智慧和传统有关）和年轻（与天真和理想主义有关）的并置所强加的。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

Porownania Arts and Humanities-Literature and Literary Theory

CiteScore

0.10

自引率

0.00%

发文量

期刊介绍： The 2019 tercentenary of the publication of Daniel Defoe’s Robinson Crusoe provides the perfect opportunity to reconsider the global status of the Robinsonade as a genre. Its translations, transformations, and a gradual separation from the founding text by Daniel Defoe have revealed its truly international character, with the term ‘Robinsonade’ itself first used in the German literary tradition and the most enduring narrative structure established not so much by Defoe himself but by J.J. Rousseau and his commentary on Robinson Crusoe in Emile; or, On Education. This issue will address the circulation of the Robinsonade across cultures and national contexts, the adaptability of the form and its potential to speak to various audiences at different historical moments. We invite contributions on all aspects of the afterlives of the Robinsonade across languages and media, with a particular interest in contemporary variations on the theme.