Sezai Karakoç’un Eserlerinde Kutlu Söz Kullanımı

Abstract

Son dönemin önemli şair ve düşünürlerinden olan Sezai Karakoç, amentüdeki diriliş kavramını, dünyadaki dirilişe uyarlayarak bir mefkûre geliştirmiştir. Mefkûresini Hz. Peygamber’in (s.a.s.) sünnetini ihya etmek olarak gören Karakoç, davasını da O’nun davası olarak tanımlamıştır. Hadis ilmi ile doğrudan münasebeti olmayan ancak düşünce dünyasının merkezine Hz. Peygamber’i koyan Karakoç, bazı eserlerinde kimseye nispet etmeden bir “ölçü” ve “prensip” olarak veya “kutlu söz” diyerek tırnak içinde; hakikati arama, ilmin önemi, güzel ahlak, nefisle savaş, ölüme hazırlık ve zühd gibi başlıklar altında toplayabileceğimiz aktarımlarda bulunmuştur. Bu kabil aidiyeti belirsiz aktarımların hadis kaynaklarında ne derecede yer aldığı veya hadislerle ne derecede ilgisi olduğu merakımızı celbetmiştir. Karakoç’un kimseye nispet etmeden “kutlu söz” olarak veya bir kaide olarak kabul edip tırnak içinde zikrettiği bu tür aktarımların hadis kaynaklarındaki yerini ve hadis ilmi açısından değerini tespit etmeyi hedefledik. Bu çalışma kapsamında; rivayetlerin kaynaklarını, sıhhatini, bağlam ve yorumlarını ele almayı amaçladık.