Zrób mi jakąś krzywdę… Jakuba Żulczyka jako współczesny „pamiętnik z okresu dojrzewania”

Q4 Arts and Humanities

Porownania Pub Date : 2023-07-31 DOI:10.14746/por.2023.1.13

Marek Kurkiewicz

引用次数: 0

Abstract

Artykuł przynosi analizę jednego z kluczowych aspektów debiutanckiej powieści Jakuba Żulczyka Zrób mi jakąś krzywdę… (2006), jakim jest dojrzewanie. Równocześnie prezentuje potencjalne analogie z międzywojennym tomem opowiadań Witolda Gombrowicza Pamiętnik z okresu dojrzewania (1933), którego bohaterowie na różne sposoby starają się „dorosnąć” do otaczających ich Form. U Żulczyka niemal w każdej wykreowanej postaci jest coś niedojrzałego, bez względu na wiek metrykalny czy doświadczenie. Najlepszym tego przykładem jest para głównych bohaterów: dwudziestopięcioletni Dawid i porwana przez niego nastolatka, genialna, wyalienowana dziewczyna, zamknięta w świecie gier video. W trakcie podróży inicjacyjnej pod wpływem różnych czynników każde z nich przechodzi metamorfozę, dojrzewa, powoli przekraczając granice dzieciństwa. Żulczyk zderza przy tym różne współczesne typy niedojrzałości, równocześnie prowokując pytanie o kondycję dorosłości w dzisiejszym świecie.

查看原文本刊更多论文

给我一些伤害…JakubŻulczyk作为现代“青春期日记”

本文分析了JakubŻulczyk的处女作《Do Me Any harm…》（2006）的一个关键方面，即青春期。同时，它与威托尔德·贡布罗维奇的故事《帕米·特尼克的青春期》（1933）的两次世界大战之间的卷有着潜在的相似之处，故事的主人公试图以各种方式“成长”到周围的形式。最好的例子是两个主角：20岁的大卫和他被绑架的少年，一个才华横溢、被疏远的女孩，被锁在电子游戏的世界里。在启蒙之旅中，在各种因素的影响下，他们每个人都经历了蜕变、成熟，慢慢跨越了童年的界限。ulczyk与当代各种类型的不成熟相碰撞，同时引发了当今世界成年状况的问题。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

Porownania Arts and Humanities-Literature and Literary Theory

CiteScore

0.10

自引率

0.00%

发文量

期刊介绍： The 2019 tercentenary of the publication of Daniel Defoe’s Robinson Crusoe provides the perfect opportunity to reconsider the global status of the Robinsonade as a genre. Its translations, transformations, and a gradual separation from the founding text by Daniel Defoe have revealed its truly international character, with the term ‘Robinsonade’ itself first used in the German literary tradition and the most enduring narrative structure established not so much by Defoe himself but by J.J. Rousseau and his commentary on Robinson Crusoe in Emile; or, On Education. This issue will address the circulation of the Robinsonade across cultures and national contexts, the adaptability of the form and its potential to speak to various audiences at different historical moments. We invite contributions on all aspects of the afterlives of the Robinsonade across languages and media, with a particular interest in contemporary variations on the theme.