Rethinking the Spirit of Chinese Aesthetics

Abstract

Duh kineske estetike duboko je ukorijenjen u koncepciji jedinstva između neba i čovjeka. Iz perspektive pragmatičnog vitalizma, njegov se mehanizam trajnosti može pratiti do vitalnog uzroka. Ovaj uzrok obuhvaća tri glavna aspekta: supstancijalni, primjenjivi i plodonosni, koji čine dijalektički interaktivan i međusobno povezan okvir. U praksi, ovaj okvir oslikava umjetnost naučenjačkog slikanja krajolika koje karakterizira progresivni proces. Taj je proces izložen trima primarnim strategijama ili činovima učenja: slijediti stare majstore u početnoj fazi, slijediti planine i rijeke u srednjoj fazi i slijediti Nebo i Zemlju u konačnoj fazi. Sve to, prikazano je u relevantnoj teoriji i umjetničkom stvaralaštvu za većinu kineskih slikara naučenjaka, od kojih su Dong Qichang, Shi Tao i Huang Binhong tri tipična predstavnika iz različitih razdoblja između 16. i 20. stoljeća.