ISPRAZNOST NEPRIRODNOSTI

Abstract

Argument neprirodnosti se koristi za opravdavanje pripisivanja (najčešće) negativne vrednosti stvarima ili postupcima time što se oni opisuju kao neprirodni. Predmeti primene ovog argumenta su raznoliki, počev od tvrđenja o neprirodnosti genetički modifikovanih organizama, pa do neprirodnosti homoseksualnih odnosa. Značenje neprirodnosti se u tim slučajevima konkretizuje ili kao artificijelnost ili kao disharmoničnost ili kao kršenje prirodne svrhe. Razmatranjem svake od ovih instanci, dolazimo do zaključka da pojam neprirodnosti ni u jednoj od njih nema suvislu i doslednu upotrebu. Artificijelnost nije neprirodna, jer i ono što je veštačko prati tokove i zakone prirode. Disharmoničnost je loš opozit prirodi jer je postuliranje harmoničnosti prirode neosnovana pretpostavka. Kršenje prirodne svrhe je pogotovo problematičan vid argumenta neprirodnosti jer se u njemu tendenciozne namere maskiraju u ruho objektivnosti. Jedini smisleni opozit pojmu prirodnog jeste pojam natprirodnog, a njemu nema mesta u prosuđivanju realnih stvari i događaja.