Pełzająca rewolucja. Awangardowe transfery Europy Środkowej (na przykładzie powojennego surrealizmu)

Q4 Arts and Humanities

Porownania Pub Date : 2023-07-31 DOI:10.14746/por.2023.1.21

Joanna Orska

引用次数: 0

Abstract

W artykule podjęta zostaje problematyka transferów awangardowych w literaturze Europy Środkowej na przestrzeni XX i XXI wieku – w transnarodowej perspektywie; punktem odniesienia zaś jest program i zjawiska w poezji powiązane z surrealizmem. Pomimo bliskości geograficznej zarówno przed II wojną światową, jak i po niej tradycje awangardowe rozwijały się tam w relatywnym odseparowaniu. Transfery awangardowe były uwarunkowane najpierw przez dominujące przed wojną centra kultury (Francję i Związek Radziecki), później zaś przez rozmaite strategie komunistycznej polityki kulturalnej, w tym różnych ograniczeń cenzury. Obszar porównawczy stanowią przed i po-wojenna Czechosłowacja z jej mocnym, choć dysydenckim surrealizmem, Słowenia jako jeden z krajów Titowskiej Jugosławii z mocno surrealistyczną neoawangardą oraz Polska, w której, jak twierdzono, surrealizm w ścisłym znaczeniu nigdy nie zaistniał. Wybór taki został podyktowany szczególnym znaczeniem zdeterminowanej przez surrealizm poezji tych krajów w Polsce już po 1989 roku.

查看原文本刊更多论文

一场悄然而至的革命。中欧的前卫转移（以战后超现实主义为例）

本文从跨国视角探讨了20世纪和21世纪中欧文学的先锋转移问题；参考点是诗歌中与超现实主义相关的程序和现象。尽管地理位置接近，但在第二次世界大战前后，前卫传统都是在相对孤立的情况下发展起来的。先锋派的转移首先受到战前文化中心（法国和苏联）的制约，后来受到共产主义文化政策的各种策略的制约，包括各种审查限制。可比较的地区是战前和战后的捷克斯洛伐克，其超现实主义虽然持不同政见，斯洛文尼亚是提香南斯拉夫的国家之一，具有强烈的超现实主义新先锋派，而波兰则从未存在过严格意义上的超现实。这种选择是由超现实主义的特殊意义决定的，这些国家的诗歌在1989年后就已经在波兰了。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

Porownania Arts and Humanities-Literature and Literary Theory

CiteScore

0.10

自引率

0.00%

发文量

期刊介绍： The 2019 tercentenary of the publication of Daniel Defoe’s Robinson Crusoe provides the perfect opportunity to reconsider the global status of the Robinsonade as a genre. Its translations, transformations, and a gradual separation from the founding text by Daniel Defoe have revealed its truly international character, with the term ‘Robinsonade’ itself first used in the German literary tradition and the most enduring narrative structure established not so much by Defoe himself but by J.J. Rousseau and his commentary on Robinson Crusoe in Emile; or, On Education. This issue will address the circulation of the Robinsonade across cultures and national contexts, the adaptability of the form and its potential to speak to various audiences at different historical moments. We invite contributions on all aspects of the afterlives of the Robinsonade across languages and media, with a particular interest in contemporary variations on the theme.