[Antibiotic Susceptibility Profile and Biofilm Formation in Sequential Chronic Pseudomonas aeruginosa Isolates from Pediatric Patients with Cystic Fibrosis].

Abstract

Kistik fibrozis (KF), solunum yollarında yoğun mukus birikimi nedeniyle kronik enfeksiyonlara yol açan genetik bir hastalıktır. Pseudomonas aeruginosa, KF hastalarında sık rastlanan ve uzun süreli enfeksiyonlara ve kolonizasyona neden olan önemli bir patojendir. Bu çalışma, KF çocuk hastalarının solunum yolu örneklerinden ardışık olarak elde edilen P.aeruginosa izolatlarının antibiyotik duyarlılık profillerinin ve biyofilm oluşturma yeteneklerinin karşılaştırılmasını amaçlamıştır. Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi KF Ünitesinde 2021-2023 yılları arasında prospektif olarak takip edilen KF hastalarından (n= 80) alınan solunum yolu örneklerinde üreyen ardışık kronik P.aeruginosa izolatları incelenmiştir. Bakteri tür tanımlaması MALDI-TOF MS ile yapılmış ve konvansiyonel yöntemlerle doğrulanmıştır. Antibiyotik duyarlılık testleri EUCAST önerileri doğrultusunda sıvı mikrodilüsyon ve gradiyent test yöntemleriyle gerçekleştirilmiştir. Antibiyotik direnç genleri (blaVIM, blaIMP, blaNDM, blaKPC) polimeraz zincir reaksiyonu yöntemiyle incelenmiştir. Biyofilm oluşumu, kristal viyole mikrotitrasyon plak yöntemiyle değerlendirilmiştir. Kistik fibrozis hastalarında eşlik eden en sık sistemik bulgu ekzokrin pankreas yetmezliği (n= 58) ve bronşektazi (n= 44) olarak saptanmıştır. P.aeruginosa dışında 56 hastada başka bir etkenin daha ürediği [metisiline duyarlı Staphylococcus aureus (n= 46), metisiline dirençli S.aureus (n= 31), Acinetobacter spp. (n= 2) ve tüberküloz dışı mikobakteri (n= 2)] saptanmıştır. Bu çalışmada, izolatların antibiyotik direnci seftazidime en yüksek (%3.75), kolistine en düşük (%1.25) bulunmuştur. Tobramisin, meropenem ve levofloksasine direnç %2.5 olarak saptanırken, siprofloksasine direnç tespit edilmemiştir. Antibiyotik direnç genleri açısından en sık saptanan gen blaVIM olup ilk izolatlarda %12.5, sonraki izolatlarda ise %10 oranında belirlenmiştir. Çalışmaya dahil edilen izolatların hiçbrisinde blaKPC, blaIMP ve blaNDM direnç genleri saptanmamıştır. Biyofilm oluşumu değerlendirildiğinde, ilk izolatların %77.5'inde, sonraki ardışık 80 izolatın 59 (%73.7)'unda kantitatif olarak biyofilm oluşumu gösterilmiştir. İzolatların 11 (%18.6)'inin güçlü pozitif, 33 (%55.9)'ünün orta pozitif ve 15 (%25.4)'inin zayıf pozitif biyofilm oluşturduğu saptanmıştır. Sonuç olarak, P.aeruginosa'nın KF hastalarında yüksek biyofilm oluşturma kapasitesine sahip olduğu belirlenirken antibiyotik tedavisinin mikroorganizmanın eradikasyonunda etkin rol oynamadığı saptanmıştır. Bu çalışma, ardışık izolatların biyofilm yapımı ve antibiyotik direnç paternlerinde anlamlı değişiklikler göstermediğini ortaya koymuştur. Benzer antibiyotik duyarlılık ve biyofilm yapımı gösteren ardışık P.aeruginosa izolatlarında bakterinin yok edilmesi için antibiyofilm duyarlılık testlerinin yapılması ve yeni antibiyofilm tedavi stratejilerinin geliştirilmesi önem arz etmektedir.