Psikoterapistin Narsisizmi ve Terapötik Sürece Etkisi

Abstract

PSİKOTERAPİSTİN NARSİSİZMİ VE TERAPÖTİK SÜRECE ETKİSİ Özet Terapistin danışan ile empati kurabilme, aktarım ve karşı aktarım bağlantılarını çözümleyebilme, danışanının güçlü parçalarını destekleyerek terapötik ortamda doğal, samimi ve içe dönebilen bir halde bulunabilme becerisi, kendi psikolojik yapısı ile doğrudan ilişkilidir. Başta narsisistik kişilik bozukluğu olan veya narsisistik savunması bulunan danışanların terapisinde olmak üzere terapistin, tanrı-kurtarıcı rolünden ve kendi narsisizminden vazgeçebilmesi önemlidir. Danışan ; doğal, samimi, karşı aktarımını içtenlikle yorumlayabilen ve kendini olduğu gibi kabul eden terapistin güçlü duruşunu dönüştürerek içselleştirme yaparak içe alır. Danışan kendi narsisizmini ancak bu şekilde olgun bir hale getirebilir. Danışan terapistin bu olgun ve güçlü duruşunu bozmak ister, çünkü Kohut’un açıklamalarına göre çocuk ebeveyninin narsisizminden beslendiği gibi terapistinin narsisizminden beslenerek kendi narsisizmini doyurur. Terapistin kendi narsisizminden vazgeçmesi, danışanın bozucu, yıkıcı ve terk edici nesne ilişkilerini ortaya çıkarmasını sağlayabilir. Terapistlerin kendi narsisizmlerini olgunlaştırması, danışanlarının her türlü bozucu aktarımına dayanıklılıklarını artırarak psikoterapötik süreci tam olarak gerçekleştirebilmelerini sağlar. Bu bakımdan terapistin patolojilerini kendi terapi sürecinden geçerek veya süpervizyon alarak kontrolde tutması ve olgunlaştırması değişim ve dönüşümü sağlayan terapiler gerçekleştirebilmeleri için elzemdir.