Metody obiektywne w badaniach słuchu dzieci i młodzieży z wybranymi zaburzeniami rozwojowymi – możliwości i ograniczenia

Abstract

Wśród badań słuchu wyróżnia się dwie zasadnicze grupy: metody subiektywne i obiektywne. Zaletą metod obiektywnych jest możliwość ich wykonania u osób niezdolnych do współpracy z badaczem. Zaburzenia rozwojowe ujawniają się w wieku dziecięcym i wpływają na poziom funkcjonowania dziecka i jego otoczenia na całe życie. Dzieci z zaburzeniami rozwojowymi wymagają zazwyczaj specjalistycznej pomocy, w tym kompleksowej diagnozy medycznej. Powinna ona obejmować m.in. badania słuchu, ponieważ niektóre z zaburzeń rozwojowych cechuje wysokie ryzyko wystąpienia ubytku słuchu   . Badanie słuchu u osób z zaburzeniami rozwojowymi jest istotne ze względu na dokonanie diagnozy różnicowej; może jednak sprawiać trudności, gdyż osoby badane mogą nie być zdolne do współpracy. Z tego względu, a także dla celów pogłębionej analizy etiologii zaburzeń, istnieje potrzeba wykorzystania w procesie diagnostycznym obiektywnych metod badania słuchu. Ponieważ literatura rzadko podejmuje problematykę wykonywania badań od strony praktycznej, tj. z uwzględnieniem trudności, jakie mogą wystąpić podczas badania, za cel niniejszej publikacji obrano ogólną analizę możliwości i ograniczeń związanych z zastosowaniem obiektywnych metod badania słuchu wśród osób z wybranymi zaburzeniami rozwojowymi, ze szczególnym uwzględnieniem procedury badania.