{"title":"Znalezisko monet z XVII –XVIII wieku z Lublina","authors":"T. Markiewicz","doi":"10.61464/siml.113","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Muzeum Lubelskie jest właścicielem znaleziska 11 monet polskich i obcych o niskich nominałach z XVII i XVIII wieku. Zbiór składa się ze spójnej chronologicznie grupy monet z pierwszej połowy XVII wieku oraz kolekcji monet z późniejszej emisji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764-1795) z 1794 roku (jest to data ukrycia zbioru). Ciekawostką jest obecność w depozycie z końca XVIII wieku monet polskich Zygmunta III Wazy (1587-1632) oraz szwedzkich Gustawa Adolfa (1611-1632). Należy pamiętać, że monety Zygmunta III Wazy zostały praktycznie wycofane z obiegu w latach siedemdziesiątych XVI wieku. Mimo to ich obecność odnotowano w znacznej liczbie zespołów skarbów zdeponowanych w ostatniej ćwierci XVII w., a także w zespołach ukrywanych przez cały wiek XVIII (choć w tym przypadku stanowiły one niewielką i stale malejącą część skarbów). Trudno ustalić, czy grosz z 1794 r. był pierwotną częścią skarbu lubelskiego, czy też został dodany później. Monety z XVII-wiecznych emisji były w obiegu przez długi czas: są zużyte, wyblakłe, nieliczne mają liczne defekty. W efekcie rzeczywista waga półtoraków, zarówno polskich, jak i szwedzkich, znacznie odbiega od wagi menniczej i wynosi (odpowiednio) 0,67 i 0,56 g. Warto zauważyć, że w innych skarbach XVII-wiecznych monety z tych emisji ważą ok. 1 g. Z drugiej strony grosz Stanisława Augusta Poniatowskiego nie nosi znaczących śladów zużycia w obiegu, można jedynie zauważyć zmiany związane z korozją wynikającą z upływu czasu. Natomiast grosz Stanisława Augusta Poniatowskiego nie nosi znaczących śladów zużycia w obiegu, można jedynie zauważyć zmiany związane z korozją wynikającą z długiego przebywania w niekorzystnych warunkach.","PeriodicalId":504439,"journal":{"name":"Studia i Materiały Lubelskie","volume":"474 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2023-12-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Studia i Materiały Lubelskie","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.61464/siml.113","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Muzeum Lubelskie jest właścicielem znaleziska 11 monet polskich i obcych o niskich nominałach z XVII i XVIII wieku. Zbiór składa się ze spójnej chronologicznie grupy monet z pierwszej połowy XVII wieku oraz kolekcji monet z późniejszej emisji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764-1795) z 1794 roku (jest to data ukrycia zbioru). Ciekawostką jest obecność w depozycie z końca XVIII wieku monet polskich Zygmunta III Wazy (1587-1632) oraz szwedzkich Gustawa Adolfa (1611-1632). Należy pamiętać, że monety Zygmunta III Wazy zostały praktycznie wycofane z obiegu w latach siedemdziesiątych XVI wieku. Mimo to ich obecność odnotowano w znacznej liczbie zespołów skarbów zdeponowanych w ostatniej ćwierci XVII w., a także w zespołach ukrywanych przez cały wiek XVIII (choć w tym przypadku stanowiły one niewielką i stale malejącą część skarbów). Trudno ustalić, czy grosz z 1794 r. był pierwotną częścią skarbu lubelskiego, czy też został dodany później. Monety z XVII-wiecznych emisji były w obiegu przez długi czas: są zużyte, wyblakłe, nieliczne mają liczne defekty. W efekcie rzeczywista waga półtoraków, zarówno polskich, jak i szwedzkich, znacznie odbiega od wagi menniczej i wynosi (odpowiednio) 0,67 i 0,56 g. Warto zauważyć, że w innych skarbach XVII-wiecznych monety z tych emisji ważą ok. 1 g. Z drugiej strony grosz Stanisława Augusta Poniatowskiego nie nosi znaczących śladów zużycia w obiegu, można jedynie zauważyć zmiany związane z korozją wynikającą z upływu czasu. Natomiast grosz Stanisława Augusta Poniatowskiego nie nosi znaczących śladów zużycia w obiegu, można jedynie zauważyć zmiany związane z korozją wynikającą z długiego przebywania w niekorzystnych warunkach.