Idea wychowania morskiego w praktyce żeńskiego ruchu harcerskiego w latach międzywojennych

Przegląd Nauk Historycznych Pub Date : 2023-12-20 DOI:10.18778/1644-857x.22.02.08

Ewa Rzeczkowska, Joanna Szady

{"title":"Idea wychowania morskiego w praktyce żeńskiego ruchu harcerskiego w latach międzywojennych","authors":"Ewa Rzeczkowska, Joanna Szady","doi":"10.18778/1644-857x.22.02.08","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Artykuł prezentuje koncepcję wychowania morskiego realizowaną w środowisku harcerstwa żeńskiego w okresie międzywojennym. Do opracowania tematu wykorzystano materiały archiwalne przechowywane w Archiwum Akt Nowych, Muzeum Harcerstwa oraz w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej KUL i Głównej Biblioteki Lekarskiej. Ponadto cenne informacje pozyskano z zasobów prasy harcerskiej, a także opracowań tematycznych, zwłaszcza tych o charakterze wspomnieniowym. Analiza danych źródłowych wskazuje na stopniowe wdrażanie idei wychowania morskiego, które dokonało się początkowo w ramach działalności środowisk harcerskich we Władywostoku, a następnie w Wejherowie. Od drugiej połowy lat dwudziestych zauważalny stał się rozwój ruchu wodniackiego wśród harcerek, który związany był początkowo z drużynami męskimi z Poznania, Wilna i Warszawy. W 1931 r. zastęp XIII Błękitnej Drużyny Harcerek im. Gen. Zamoyskiej w Poznaniu uzyskał charakter żeglarski. Od tego czasu harcerki rozpoczęły serię szkoleń specjalistycznych na potrzeby jachtingu morskiego. W 1934 r. harcerki pozyskały samodzielny jacht szkoleniowy „Grażyna”. W drugiej połowie lat trzydziestych samodzielne załogi kobiece pływały po Zatoce Gdańskiej i wodach Bałtyku. Wychowanie morskie związane było z polityką morską państwa. Podlegało też w tym czasie założeniom wychowawczym harcerstwa i było popularyzowane na łamach prasy harcerskiej. Do najwybitniejszych postaci związanych z żeglarstwem kobiecym należały harcerki: Jadwiga Skąpska-Truscoe, Jadwiga Wolffowa, Janina Bartkiewicz. \n ","PeriodicalId":229740,"journal":{"name":"Przegląd Nauk Historycznych","volume":"27 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Przegląd Nauk Historycznych","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.18778/1644-857x.22.02.08","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

Abstract

Artykuł prezentuje koncepcję wychowania morskiego realizowaną w środowisku harcerstwa żeńskiego w okresie międzywojennym. Do opracowania tematu wykorzystano materiały archiwalne przechowywane w Archiwum Akt Nowych, Muzeum Harcerstwa oraz w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej KUL i Głównej Biblioteki Lekarskiej. Ponadto cenne informacje pozyskano z zasobów prasy harcerskiej, a także opracowań tematycznych, zwłaszcza tych o charakterze wspomnieniowym. Analiza danych źródłowych wskazuje na stopniowe wdrażanie idei wychowania morskiego, które dokonało się początkowo w ramach działalności środowisk harcerskich we Władywostoku, a następnie w Wejherowie. Od drugiej połowy lat dwudziestych zauważalny stał się rozwój ruchu wodniackiego wśród harcerek, który związany był początkowo z drużynami męskimi z Poznania, Wilna i Warszawy. W 1931 r. zastęp XIII Błękitnej Drużyny Harcerek im. Gen. Zamoyskiej w Poznaniu uzyskał charakter żeglarski. Od tego czasu harcerki rozpoczęły serię szkoleń specjalistycznych na potrzeby jachtingu morskiego. W 1934 r. harcerki pozyskały samodzielny jacht szkoleniowy „Grażyna”. W drugiej połowie lat trzydziestych samodzielne załogi kobiece pływały po Zatoce Gdańskiej i wodach Bałtyku. Wychowanie morskie związane było z polityką morską państwa. Podlegało też w tym czasie założeniom wychowawczym harcerstwa i było popularyzowane na łamach prasy harcerskiej. Do najwybitniejszych postaci związanych z żeglarstwem kobiecym należały harcerki: Jadwiga Skąpska-Truscoe, Jadwiga Wolffowa, Janina Bartkiewicz.

查看原文本刊更多论文

二战间妇女童子军运动实践中的海洋教育理念

文章介绍了战时妇女童子军环境中实现的海洋教育概念。文章使用了新记录档案馆、童子军博物馆以及卢布林天主教大学图书馆和中央医学图书馆收藏的档案资料来展开论述。此外，还从童子军新闻资源以及专题研究，特别是回忆录性质的研究中获得了宝贵的信息。对资料数据的分析表明，海洋教育的理念最初是在符拉迪沃斯托克的童子军圈子活动中逐步实施的，后来又在魏热罗沃实施。从二十世纪二十年代后半期开始，女童子军中的水上运动开始明显发展，最初是与来自波兹南、维尔纽斯和华沙的男子队联系在一起的。1931 年，波兹南以扎莫伊斯卡将军的名字命名的第 13 蓝色女童子军的队伍具备了航海特征。从此，女童子军开始了一系列海上游艇专业培训课程。1934 年，女童子军获得了一艘独立的训练游艇 "Grażyna "号。20 世纪 30 年代后半期，独立的女子船队在格但斯克湾和波罗的海水域航行。海事教育与国家海事政策息息相关。航海教育当时也属于童子军运动的范畴，并在童子军报刊上广为流传。与妇女航海有关的最著名人物包括女童子军 Jadwiga Skąpska-Truscoe, Jadwiga Wolffowa 和 Janina Bartkiewicz。

本文章由计算机程序翻译，如有差异，请以英文原文为准。

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

Przegląd Nauk Historycznych

自引率

0.00%

发文量