Wykorzystanie sztucznej inteligencji w ocenie prac pisemnych: idea, stan aktualny, ryzyka, perspektywy

Abstract

Pisanie esejów odgrywa kluczową rolę w rozwoju kompetencji niezbędnych na różnych poziomach edukacji, zwłaszcza w naukach humanistycznych. Jednocześnie eseje stanowią nieodzowny element oceny dydaktycznej. Współczesne technologie przetwarzania języka naturalnego (NLP) napędzane sztuczną inteligencją (SI) oferują nauczycielom możliwość wsparcia, a nawet automatycznego oceniania prac pisemnych (Automated Essay Scoring). Ze względu na istotne implikacje pedagogiczne i społeczno-kulturowe, technologie te są dziś przedmiotem licznych analiz. W artykule przedstawiono kompleksowy przegląd technologii AES, obejmujący jej historię i pierwsze koncepcje, aktualny stan użycia, modele działania oraz kluczowe obszary krytyki. Ponadto nakreślone zostało humanistyczne podejście do włączania AES w praktykę pedagogiczną, które skupia się na optymalizacji korzyści płynących z jej wykorzystania oraz na ograniczaniu zagrożeń, jakie może ona stwarzać dla humanistycznych wartości pedagogiki.