DOĞAL KONUŞUCUNUN SES SEMBOLİZMİNE DAİR SEZGİSEL BİLGİLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Abstract

Ses sembolizmi, göstergelerin gösterenlerinin rastlantısal olup olmadığını araştıran bir varsayımdır. Felsefe, dil bilimi, psikoloji gibi birçok disiplin ses sembolizmi varsayımını incelemektedir. Dil bilimi ise ses sembolizmini dilin evrimini açıklayan bir varsayım olarak tanımlamaktadır. Fakat ses sembolizmi varsayımı, dil biliminde genel kabul görmemiştir. Özellikle Yapısalcı Dil Bilimi ve Üretici Dil Bilgisi, ses sembolizmi varsayımını dil bilimi çalışmalarına dâhil etmemiştir. Çünkü ses sembolizmi varsayımı, gösterenleri oluşturan ses birimleri ile gösterilenleri arasında ses ve anlam bağıntısı bulunduğunu ileri süren bir varsayımdır. Fakat bu bağıntıyı bilimsel yöntemlerle incelemek mümkün değildir. Bu çalışma, ses ve anlam bağıntısının belirgin olduğu ve ses sembolizminin tipolojik biçimleri olan “boyut sembolizmi, biçim sembolizmi, yansıma sözcükler ve kavram sesleri”nden hareketle doğal konuşucunun ses ve anlam ilişkisine dair sezgisel dil bilgilerini ölçmeyi amaçlamıştır. Ayrıca, ses sembolizmi varsayımını tipolojik biçimlerle sınırlamış ve ses sembolizmini sözcük biliminin konusu olan bir söz yapımı aracı olarak tanımlamıştır.