Dostoevsky on immortality of the soul and unearthly Paradise

Abstract

Dostojewski o nieśmiertelności duszy i raju pozaziemskim Artykul stanowi probe opisu światopoglądu rosyjskiego pisarza i myśliciela Fiodora Michajlowicza Dostojewskiego (1821–1881) w kontekście rozumienia przez niego nieśmiertelności duszy ludzkiej oraz raju pozaziemskiego w opozycji do ateistycznych i antyteistycznych ideologii Rosji drugiej polowy XIX wieku, w tym przede wszystkim „bezboznego socjalizmu”. Ukazuje fundamentalne roznice pomiedzy cząstkami ideowo-fabularnymi powieści Bracia Karamazow – Przewrot geologiczny, Legenda o raju i Wielki Inkwizytor – w kontekście rozwazan pisarza o osobowej nieśmiertelności czlowieka i jego istnieniu w „raju pozaziemskim”. W odniesieniu do bliskiej Dostojewskiemu ideowo postaci nacjonalisty Iwana Pawlowicza Szatowa z powieści Biesy zostala sformulowana teza o sprzeczności jego światopoglądu z chrześcijanskim uniwersalizmem, wyrazonym źrodlowo w Liście do Galatow apostola Pawla (3:28): „Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mezczyzny ani kobiety, gdyz wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie”.