Karma Eğitime İlişkin İhsan Sungu’nun Görüşleri ve Çeviri Yazıları Üzerine Değerlendirme

Abstract

Ihsan Sungu, Turk egitim tarihi incelendiginde II. Mesrutiyet donemi ve Cumhuriyet’in ilk yillarinda egitime yon vermis onemli sahsiyetlerden biridir. 42 yili askin bir sure ogretmen, mudur ve mustesar olarak egitim kademelerinin her asamasinda gorev almis ve egitim sisteminin yeniden yapilandirilmasina yaptigi calismalari ile de katkida bulunmustur. Ihsan Sungu ile ilgili bircok calisma olmasina ragmen karma egitimle ilgili gorus ve eserlerini degerlendiren bir calisma gorulmemistir. Ihsan Sungu da donemin egitimcileri gibi karma egitim tartismalarina katilmistir. Bu calismada Ihsan Sungu ve karma egitim iliskisi karma egitimle ilgili gorusleri ve karma egitimle ilgili eserleri olmak uzere iki alt baslik altinda ele alinmistir. Tarihsel arastirma niteliginde olan bu arastirmada Ihsan Sungu’nun karma egitimle ilgili gorusleri gazetelere verdigi beyanatlari ile toplanti ve kongrelerdeki konusmalarindan elde edilmistir. Arastirmanin bulgularina gore Hakimiyet-i Milliye gazetesine verdigi beyanatta karma egitime ait net bir gorus ifade etmemistir. 1930 yilinda katildigi kongrede Ihsan Bey, liselerde karma egitimin uygulanmasina karsi cikmis diger okullarda uygulanirken de bazi duzenlemelerin yapilmasi gerektigini savunmustur. Cevirileri ise Mayis 1924 tarihli Muallimler Mecmuasi’nin 21. sayisinda yayinlanmistir. Cevirideki uc makalenin birisi, Amerika’da 1911 tarihinde yayinlanmis olan “Cyclopaedia of Education” adli eserin ikinci cildindeki 43-46 sayfalar arasindaki “muhtelit terbiye” adli yazidir. Digeri ise yine ayni eserde 46-47 sayfalarda yer alan “Muhtelit terbiyenin hifzissihhasi” adli yazidir. Ucuncu yazi ise 1911 tarihinde Ingiltere’de yayinlanan “The Teacher’s Encyclopaedia” adli eserin ucuncu cildindeki 147-157 sayfalar arasindaki “muhtelit terbiye” adli karma egitime dair olan kisimdir. Ihsan Bey’in cevirdigi makaleler incelendiginde karma egitimle ilgili net bir gorusun olmadigi gorulmektedir. Bu da Ihsan Bey’in karma egitim tartismalarina net bir gorus bildirmek yerine diger ulkelerde yapilan uygulamalari ve bilimsel incelemeleri ortaya koymayi amacladigini gostermektedir.