Erken Çocukluk Döneminde Hafif İşitme Engelli Çocuklarla Çalışan Eğitmenlerin İletişim Niteliklerinin İncelenmesi

Abstract

Bu arastirma Ankara’da bulunan bir isitme engelliler ozel egitim kurumunda calisan egitmenlerin niteliklerinin iletisim boyutunun incelenmesi amaciyla yapilmistir. Arastirmada nitel bir arastirma yontemi olan ornek olay incelemesi kullanilmistir. Arastirma verileri Ogretmen Iletisim Nitelikleri Gozlem Formu, yari-yapilandirilmis gorusmeler ve dokuman analizleri kullanilarak toplanmistir. Ogretmen iletisim nitelikleri gozlem formunda dort alt boyut ve yirmi madde vardir. Bu alt boyutlar ‘ogretmenin bireysel ozellikleri’, ‘gelisen dil becerilerini destekleme’, ‘dil kullanimi icin firsatlar sunma’ ve ‘yeni kelime ve kavramlar sunma’ dir. Gozlemlenen davranislar bu alt boyut ve maddeler araciligi ile kodlanmistir. Egitmenlerin iletisim niteliklerine yonelik bilgi ve gorusleri yari-yapilandirilmis gorusmeler ile elde edilmistir. Verilerin desteklenmesi amaci ile egitmenlerin etkinlik planlarina basvurulmustur. Egitmenlerden elde edilen veriler oncelikle tek tek ele alinarak betimlenmistir. Daha sonra egitmenlerin iletisim nitelikleri alt boyutlarinda toplam yuzde frekans degerleri hesaplanmistir. Egitmenlerin iletisim nitelikleri alt boyutlarinda yer alan gozlem maddeleri puanlanarak, aritmetik ortalamalarina gore bu degerler betimsel olarak sunulmustur. Analiz sonuclarina gore egitmenlerin iletisim niteligi olarak en cok davranisa sahip olduklari alt boyutun ‘ogretmenin bireysel ozellikleri’ oldugu bulunmustur. Egitmenlerin en cok desteklenmesi gereken alt boyutun ise ‘dil kullanimi icin firsatlar sunma’ oldugu tespit edilmistir.