Hipermodernizm – próba przybliżenia

Abstract

Pojęcie hipermodernizm, choć nie jest jeszcze w literaturze zbyt rozpowszechnione, nie jest polskiemu czytelnikowi całkowicie nieznane. W XXI wieku pojawiło się też w kilku tytułach publikacji zagranicznych i polskich. I tak, np. Małgorzata Kowalska w opublikowanym w 1997 roku tekście sugeruje, że postmodernizm, według J.-F. Lyotarda, ze względu na charakteryzującą go radykalizację pewnych tendencji właściwych dla modernizmu/nowoczesności (a nie ich zaprzeczenie) można by nazwać hipermodernizmem. Ponawia tę sugestię w książce opublikowanej trzy lata później1 – ale samo to pojęcie nie staje się przedmiotem odrębnej analizy. Wśród tytułów zagranicznych warto odnotować np. książki Gillesa Lipovetzky’ego i Sébastiena Charlesa2. Z tekstów opublikowanych po polsku trzeba odnotować przekład książki Marca Augé oraz artykuł tandemu Marcin Trepczyński/Witold Zakrzewski i osobny artykuł tego pierwszego autora3. Publikacje te poddają już gruntownej analizie – każdorazowo przy zachowaniu odrębnej odautorskiej perspektywy – znaczenie pojęcia hipermo-