ตัวแบบสมการโครงสร้าง และการทดสอบความไม่แปรเปลี่ยนของความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยว ระหว่างนักท่องเที่ยวชาวไทย และชาวต่างชาติ ต่ออุทยานประวัติศาสตร์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของตัวแบบสมการโครงสร้างกับข้อมูลเชิงประจักษ์ รวมถึงปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยว และการทดสอบความไม่แปรเปลี่ยนของแบบจำลองระหว่างนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติต่ออุทยานประวัติศาสตร์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยกลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติที่เดินทางมาท่องเที่ยวภายในอุทยานประวัติศาสตร์พิมาย อุทยานประวัติศาสตร์พนมรุ้ง และอุทยานประวัติศาสตร์ภูพระบาท จำนวน 390 คน วิธีการสุ่มตัวอย่างใช้เทคนิคการสุ่มแบบเจาะจง และการสุ่มแบบโควตา โดยกำหนดกลุ่มตัวอย่างในสถานที่แต่ละแห่งเท่า ๆ กัน  กรอบแนวคิดได้ถูกกำหนดขึ้นตามแนวทางทฤษฎีขั้นบันไดแห่งการเดินทาง ประกอบด้วยตัวแปรหลัก 4 ตัวแปร ได้แก่ การจัดการแหล่งท่องเที่ยว แรงจูงใจในการท่องเที่ยว คุณค่าที่ได้รับจากการท่องเที่ยว และความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยว โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมลิสเรล 8.72 ในการทดสอบสมมติฐาน ผลการวิจัยพบว่า ตัวแบบสมการโครงสร้างมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ในระดับดี ในขณะที่ความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยวได้รับอิทธิพลทางอ้อมจากการจัดการแหล่งท่องเที่ยว และแรงจูงใจในการท่องเที่ยวโดยผ่านคุณค่าที่ได้รับจากการท่องเที่ยว นอกจากนี้ ตัวแบบสมการโครงสร้างมีความแปรเปลี่ยนของโมเดลความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยวระหว่างนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติต่ออุทยานประวัติศาสตร์ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ