Emigracyjna działalność ks. Szczepana Walkowskiego – kapłana diecezji częstochowskiej (1912-1969)

Abstract

Szczepan Walkowski urodził się 12 listopada 1912 r. w Wieruszowie. Po wstąpieniu do seminarium duchownego w Krakowie w 1934 r. odbył studia filozoficzno-teologiczne i angażował się w organizacje studenckie. Święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1939 r. Niebawem został wikariuszem w Lututowie. Już 2 września musiał stamtąd uciekać z powodu wybuchu II wojny światowej. Przechodząc przez Jugosławię i Rumunię dotarł do Rzymu. Niebawem przeniósł się do Francji do Coetquidain na pierwszy turnus szkoły podchorążych. Został kapelanem Brygady Podhalańskiej, następnie Zapasowego Ośrodka Oficerskiego w Sables-d’Or-les Pains. Po zdobyciu Francji prze Hitlera w czerwcu 1940 r., przeniósł się do Anglii gdzie niebawem został przydzielony do lotnictwa polskiego w ramach RAF-u. Po wojnie został uznany przez wadze sowieckie w Polsce za wroga narodu, dlatego w 1949 r. emigrował do Argentyny. Rozpoczął szeroką pracę duszpastersko-oświatową w Quilmes w prowincji La Plata. Zginął w wypadku samochodowym 8 czerwca 1969 r. Powyższe fakty udało się ustalić na podstawie dostępnych archiwaliów, w zdecydowanej większości wykorzystanych po raz pierwszy do pracy naukowej. Dzięki nim ukazano przebieg pracy kapłańskiej w rzeczywistości emigracyjnej, ze szczególnym uwzględnieniem okresu II wojny światowej i pobytu w Argentynie. Panoramiczne spojrzenie na aktywność duszpasterską ks. Walkowskiego ukazuje postać polskiego patrioty budzącego wzniosłe uczucia wśród Polonii. Śledząc kolejne homilie duchownego poruszające temat wojny i powojennego komunizmu w Polsce, zauważa się jego zatroskanie o pomyślny rozwój ojczyzny. Mając świadomość, że nie będzie mógl wrocić do Polski, podejmował działania mające na celu podnoszenie morali rodaków na obczyźnie, którzy mieli być przykładem religijności i miłości do rodzinnych stron.