Dymensje w synergii działań twórczych uczniów z niepełnosprawnością intelektualną

Abstract

W artykule podjęto próbę spojrzenia na zjawisko dymensji społecznej w synergii działań twórczych uczniów z niepełnosprawnością intelektualną na drodze ich swobodnego udziału w indywidualnych ścieżkach środowiska artystycznego. Nawiązano do potrzeb głębokiej dyferencji strategii edukacji do działań twórczych uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w kręgu zarówno pedagogów-animatorów, jak też całego środowiska artystycznego. Porównano rolę zaangażowanego i świadomego pedagoga-animatora w edukacji do działań twórczych w warunkach instytucjonalnych i poza nimi, a także scharakteryzowano właściwości zjawiska dymensji społecznej w kontekście uwarunkowań indywidualnych w swobodnym dostępie do kultury jej uczestników. Skupiono się na charakterystyce właściwości zindywidualizowanego oddziaływania pedagogów-animatorów w aspekcie celów edukacji do działań twórczych, różnicowania doboru treści, tempa aktywizacji twórczej, indywidualnych preferencji w przeciwstawianiu się wszelkim ograniczeniom w strategii włączania społecznego i twórczego uczniów z niepełnosprawnością intelektualną.