Robinsóns en Galicia ou a soidade dos tradutores xudiciais

Abstract

Desde o primeiro momento en que me propuxeron escribir un artigo acerca da tradución institucional en Galicia, aplicada neste caso ao ámbito dos equipos lingüísticos de xustiza, no cal desenvolvo o meu labor como “tradutor intérprete” (denominación coa cal figuro hoxe na relación de postos de traballo a falta de que nunha próxima funcionarización nos designen quizais como “tradutores xurídicos ou xudiciais”), o concepto de “tradución institucional” pareceume un tema demasiado solemne, categórico e ambicioso para o que día a día facemos nos nosos respectivos gabinetes. Antes de empezar a escribir este artigo tiña claro que o noso traballo non podía identificarse de forma estreita con esa noción denominada “tradución institucional”, porque o que eu entendo por este concepto sería máis ben unha actividade levada a cabo baixo unhas directrices marcadas e reguladas pola propia institución —enténdase a Xunta de Galicia, ou quizais, máis en concreto, a Consellería de Presidencia, Administracións Públicas e Xustiza, ou incluso, aínda máis especificamente, a Dirección Xeral de Xustiza, da cal dependemos organicamente—, baseadas nunha programación determinada e perpetuada no tempo, e cuns obxectivos ou finalidades que, sinceramente, non existen na nosa xornada laboral cotiá. En cambio, eu si consideraría tradución institucional o que fan, por exemplo, dentro da nosa mesma consellería, os tradutores do Diario Oficial de Galicia, os cales si contan cun esquema previamente fixado desde as institucións e cuxas funcións —de feito— aparecen expostas de maneira oficial no propio diario.