Maria Szymanowska i styl brillant

Abstract

Maria Szymanowska, największa pianistka polska doby przedchopinowskiej i kompozytorka reprezentuje okres klasyczno-preromantyczny w muzyce polskiej, zwany przez Tadeusza Strumiłłę sentymentalizmem. Jej twórczość jako całość jest typowym przejawem okresów przejściowych, w których elementy dawnego stylu ze środkami nowatorskimi nie zawsze łączą się w harmonijną syntezę. Ale stworzenie pierwszych na gruncie polskim etiud oraz preferowanie miniatur fortepianowych zaświadcza o przynależności Szymanowskiej do nurtu przemian nacechowanych rozwijaniem klasycznych środków fakturalnych w tzw. stylu brillant oraz tendencji wyrazowych sentymentalizmu czy też rodzącego się romantyzmu. Niniejszy artykuł omawia typowe dla owego przejściowego okresu środki kompozytorskie na przykładzie wybranych utworów fortepianowych Szymanowskiej, nie tracąc z pola widzenia narzucających się analogii z twórczością Chopina.