PERSONIFIKASI DALAM “WASF AL-LAYL” PUISI IMRU’U AL-QAYS DAN “DUHAI MALAM” LIRIK CIPTAAN AD SAMAD

Abstract

ABSTRAK Keindahan sesuatu karya itu dapat dilihat pada penggunaan kata yang menyimpang daripada makna sebenar. Personifikasi adalah antara gaya bahasa yang mendukung konsep penggunaan kata yang menyimpang daripada makna asal. Fungsi personifikasi ini mirip dengan gaya bahasa isticarah yang terdapat dalam kesusasteraan Arab. Ia mendukung fungsi yang sama dengan gaya bahasa personifikasi dalam kesusasteraan Melayu. Gaya bahasa personifikasi merupakan pemberian atau penyerapan sifat manusia kepada benda tidak bernyawa atau sesuatu yang abstrak untuk mendapatkan kesan seni. Oleh itu, makalah ini menganalisis konsep personifikasi dalam kesusasteraan Arab dan kesusasteraan Melayu. Selain itu, makalah ini turut menganalisis persamaan dan perbezaan konsep tersebut dalam “Wasf Al-Layl” Bait Puisi Imru’ Al-Qays dan “Duhai Malam” lirik ciptaan Ad Samad. Kajian ini menggunakan pendekatan kepustakaan dan pendekatan bandingan. Kajian ini mendapati bahawa fungsi gaya bahasa ist’arah dalam kesusasteraan Arab adalah sama dengan gaya bahasa personifikasi dalam kesusasteraan Melayu. Daripada kedua-dua teks ini, jelas menunjukkan bahawa kedua-dua pengkarya memberikan sifat manusia kepada ‘malam.’ Penggunaan konsep personifikasi pada kedua-dua teks bertujuan untuk menjelaskan makna dan menjadikan karya mempunyai nilai keindahan. Dari sudut lain, Imru’u al-Qays dalam bait puisinya mengungkapkan ‘malam’ dengan pelbagai gambaran, manakala Ad Samad dalam lirik lagu “Duhai Malam” hanya menggambarkan ‘malam’ seperti manusia.  ABSTRACT The beauty of a work can be seen in the use of words that deviate from the true meaning. Personification is a language of style that supports the concept of using words that deviate from the original meaning. The function of personification is similar to the style of isticarah in Arabic literature. It has the same function as the personification style of language in Malay literature. Personification style of language is giving or absorption of human actions to inanimate objects or abstract for artistic effect. Therefore, this paper analyzes the concept of personification in Arabic literature and Malay literature. In addition, this paper also analyzes the similarities and differences in that concept in “Wasf Al-Layl” poetry by Imru 'Al-Qays and “Duhai Malam” lyrics written by Ad Samad. This study uses qualitative and comparative approaches. The study found that the function of language style isticarah in Arabic literature is same with the personification style of language in Malay literature. From these two texts, clearly shows that the two artists gave human act to ‘night.’ The use of the concept of personification in both text aims to explain the meaning and makes the work has value of beauty. From another side, Imru’u al-Qays in his poetry reveals ‘night’ with various pictures, while Ad Samad in the lyrics “Duhai Malam” just reflects the ‘night’ as a human being.