İBN BATTUTA’NIN GÖZÜNDEN HİNDİSTAN

Abstract

Ebu Abdullah Muhammed İbn Battuta fıkıh başta olmak üzere farklı dini ilimlere de vakıf olan bir Faslı âlim ve gezgin idi. İbn Battuta, 22 yaşındayken 1325’te hac gayesi ile Fas’taki evinden ayrılarak başladığı yolculuğu İslam dünyasının tamamını hatta daha da ötesini kapsayıp otuz yıl boyunca devam etti. İbn Battuta Mağrip ülkelerini geçerek Mısır’a oradan Hicaz’a, Anadolu, Türkistan, Horasan ve 1333’te Afganistan üzerinden Hindu Kuş dağlarını aşarak Hindistan’a ulaştı. Dönemin Müslüman Hindistan’ının başkenti Delhi’de, sultan Muhammed Tuğluk tarafından baş hâkim olarak atandı. Sonraki Sekiz yıl boyunca bu görevde kaldı ve “Mevlana Bedreddin” olarak ünlendi.” İbn Battuta Hindistan’da bir yabancıydı. Bu yüzden insanlık dışı Hint kast sistemi ve Hint dinlerinden bağımsız kalarak seyahatinde gördüklerini yazmaktaydı. Hintli tarihçiler karşılaştırmalı bir çalışma yaparken İbn Battuta’nın aktardığı Hindistan ile ilgili bilgilerin kesinlikle daha fazla gerçeği yansıttığını ifade etmişlerdir. Hindistan’ın sosyal ve politik sistemi hakkındaki açıklamaları gayet güvenilirdir. Sultan Muhammed Tuğluk’un adaleti, yönetim sistemi, Hint halkının ahlakı, yemek kültürü, örf, adetleri ve dini uygulamaları, hakkında bilgiler verir. Bu büyük gezgin yolculuğundan vazgeçmeyerek yazdığı seyahatnamesi ile 14. yüzyıl Hindistan tarihi hakkında çok değerli bilgileri içeren bir kaynağı bırakmıştır. Bu çalışmada seyahatnamenin Hindistan ile ilgili kısmı, dönemin Hintli tarihçilerinin eserleriyle birlikte incelenerek farklar ve benzerlikler ortaya konulacaktır. Ayrıca İbn Battuta’nın seyahatnamesinin Orta çağ Hindistan tarihi için olan önemi de anlatılacaktır.