Troska o normatywne punkty orientacyjne w wychowaniu – śladem myśli pedagogicznej Teresy Kukołowicz

Abstract

Teresa Kukołowicz (1925-2014) podkreślała, że człowiek jest bytem niedoskonałym, niedokończonym, potencjalnym, a dzięki oddziaływaniom pedagogicznym ma szansę na kształtowanie siebie tak, by stawać się coraz bardziej doskonałym, dokończonym, by aktualizować swoje możliwości. Zatem, jeśli chcemy mówić, że wychowanie jest pomocą niesioną człowiekowi w jego rozwoju i wzrastaniu – to jego sens tkwi w realizacji tych celów, które wyrażają sposób rozumienia świata i życia, sposób wartościowania rzeczywistości i jego ocenę. W efekcie wyrazem takiej postawy człowieka wobec świata i życia jest jego deklaracja wobec podstawowych wartości. Człowiek odpowiada na wezwanie wartości i w ten sposób nie tylko przekształca świat, lecz także buduje siebie jako wartość na tym świecie. Pedagog staje więc przed zadaniem wyposażenia wychowanka w sprawności i struktury, które będą rozwijać w nim gotowość do aktualizowania siebie jako osoby. Bez oczywistych prawd religijno-światopoglądowych, etycznych i estetycznych nasze życie osobiste i społeczne byłoby bardziej chaotyczne niż obecnie.