Vitaliti Semasa Bahasa Melayu di Negara Brunei Darussalam

KEMANUSIAAN The Asian Journal of Humanities Pub Date : 2021-10-29 DOI:10.21315/kajh2021.28.2.7

Najib Noorashid

{"title":"Vitaliti Semasa Bahasa Melayu di Negara Brunei Darussalam","authors":"Najib Noorashid","doi":"10.21315/kajh2021.28.2.7","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Perdebatan mengenai “pertelingkahan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris”\nsentiasa wujud di alam Melayu. Walaupun bahasa Melayu merupakan bahasa rasmi/bahasa kebangsaan dan juga bahasa penanda budaya dan identiti orang Melayu, masih terdapat kekhuatiran terhadap kemungkinan kepupusan bahasa tersebut dalam kalangan para sarjana dan masyarakat Melayu. Perkara ini terjadi kerana peningkatan kepentingan bahasa Inggeris dalam era globalisasi. Dengan mengaplikasikan Model Sikap Bahasa dan metode Skala Penilaian Gangguan Antara Generasi Luasan serta Rangka Kerja Keberdayaan dan Kepupusan Bahasa, makalah ini membincangkan sikap bahasa dan daya hidup semasa bagi dua variasi bahasa Melayu iaitu bahasa Melayu standard dan bahasa Melayu Brunei dalam persekitaran dwibahasa di Negara Brunei Darussalam, berdasarkan bukti-bukti kajian analisis terhadap penutur bahasa Melayu Brunei dan tanggapan beberapa sarjana bahasa Melayu. Hasil analisis mendapati sikap para belia terhadap kedua-dua variasi bahasa adalah positif dan kewujudan dilestarikan melalui usaha-usaha penyelenggaraan setempat, selain kedua-dua variasi bahasa ini saling melengkapi dengan bahasa Inggeris mengikut kesesuaian konteks dan audiens. Makalah\nini turut menyangkal tanggapan yang menyatakan kedudukan dan daya hidup semasa bahasa Melayu terancam, selain turut menyanggah dakwaan kewujudan bahasa Inggeris mengancam status dan pengekalan bahasa Melayu.","PeriodicalId":292008,"journal":{"name":"KEMANUSIAAN The Asian Journal of Humanities","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-10-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"1","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"KEMANUSIAAN The Asian Journal of Humanities","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.21315/kajh2021.28.2.7","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 1

Abstract

Perdebatan mengenai “pertelingkahan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris” sentiasa wujud di alam Melayu. Walaupun bahasa Melayu merupakan bahasa rasmi/bahasa kebangsaan dan juga bahasa penanda budaya dan identiti orang Melayu, masih terdapat kekhuatiran terhadap kemungkinan kepupusan bahasa tersebut dalam kalangan para sarjana dan masyarakat Melayu. Perkara ini terjadi kerana peningkatan kepentingan bahasa Inggeris dalam era globalisasi. Dengan mengaplikasikan Model Sikap Bahasa dan metode Skala Penilaian Gangguan Antara Generasi Luasan serta Rangka Kerja Keberdayaan dan Kepupusan Bahasa, makalah ini membincangkan sikap bahasa dan daya hidup semasa bagi dua variasi bahasa Melayu iaitu bahasa Melayu standard dan bahasa Melayu Brunei dalam persekitaran dwibahasa di Negara Brunei Darussalam, berdasarkan bukti-bukti kajian analisis terhadap penutur bahasa Melayu Brunei dan tanggapan beberapa sarjana bahasa Melayu. Hasil analisis mendapati sikap para belia terhadap kedua-dua variasi bahasa adalah positif dan kewujudan dilestarikan melalui usaha-usaha penyelenggaraan setempat, selain kedua-dua variasi bahasa ini saling melengkapi dengan bahasa Inggeris mengikut kesesuaian konteks dan audiens. Makalah ini turut menyangkal tanggapan yang menyatakan kedudukan dan daya hidup semasa bahasa Melayu terancam, selain turut menyanggah dakwaan kewujudan bahasa Inggeris mengancam status dan pengekalan bahasa Melayu.

查看原文本刊更多论文

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

KEMANUSIAAN The Asian Journal of Humanities

自引率

0.00%

发文量