O przynależeniu jako naczelnej wartości domu

Abstract

Jednym z najstarszych zachowanych dzieł literackich, w których pojawia się motyw tęsknoty za domem, jest grecki epos Homera Odyseja. Główny bohater, Odyseusz, zostaje przeklęty przez Posejdona za zabójstwo cyklopa Polifema: ma już nigdy nie postawić nogi na ziemi ojczystej, a jeżeli dane mu będzie zobaczyć swój kraj, to zastanie go w kłopotach. Odyseja opisuje tułaczkę dręczonego tęsknotą za domem bohatera. Skąd jednak bierze się ta tęsknota? Co decyduje o tym, że dom jest miejscem, do którego człowiek pragnie wracać? Dlaczego mówi się, że wszędzie jest dobrze, ale w domu najlepiej? Istnieją co do tego różne powody. W domu cenimy sobie na przykład to, że swoją realizację znajdują w nim wartości bezpieczeństwa i prywatności. Inną taką wartością, jak pokażemy w niniejszym artykule, jest ,,przynależenie”. Stawiamy bowiem tezę, że przynależenie jest jedną z nadrzędnych wartości domu. Pokażemy, że pośród tego, co cenimy sobie w domu najbardziej, jest to, że dom daje nam pewne całości – zdefiniowane w dalszej części tekstu – do których chcemy przynależeć. W celu jasnego wskazania przedmiotu niniejszej pracy musimy zarysować pewne rozróżnienie. Czym innym jest wartość „przynależenia do domu”, a czym innym „przynależenie” jako wartość domu. Gdybyśmy mówili, że ważne jest dla nas przynależenie do domu, przedmiotem artykułu mogłoby być zbadanie O przynależeniu jako naczelnej wartości domu