ANALYZING THE EVOLUTION-DESIGN RELATIONSHIP IN THE CONTEXT OF IMPERFECTNESS AND PERFECTION

Abstract

Tasarlayis ve olus, matematiksel isleyislerinin farkliligina ragmen eslestirilmis, boylelikle de yaraticilik tanimlayisinin tasarimciya eklemlenmesi saglanmistir. Bu tanimlayis, kusursuz dunya fikri uzerinde koklenmistir. Tasarim bir mikro dunya, tasarimcisi ise bir mikro yaratici haline gelmis, bu mikro dunyadan payini alanlar ise bir cesit ote mikro dunya ile odullendirilmislerdir. Kusursuz dunya gibi kusursuz tasarim da kendi kusursuz cennetini vadetmeye baslamistir. Evrimin kusur uzerinde ilerleyen yenilenme akisi, tasarimin kusursuzlugu saviyla celisir hale getirilmistir. Evrimsel denklemin kusurlu bir parcasi olan insanin, tasarladiklari araciligiyla olusturdugu kusursuzluk simulasyonuna bakildiginda, tasarim nesnesinin de bir simulakr haline geldigini kavramak olasidir. Evrim ise kusursuzlastirildigi sanilan bu simulakrlarin sadece tenini yenilemek adina araclastirilmistir. Tasarim fikri, kusursuzlugu nedeniyle olume mahkumken bedeni, kusurlari nedeniyle evrimin yenilenme akisina teslim edilmistir. Kusursuzlugun sonlulugu ile kusurun sanatlasabilme potansiyeli arasinda kalan tasarimcinin yonelimi, varligini da tanimlar hale gelecektir.