Katecheta we wspólnocie Kościoła świadkiem wiary i mistagogiem

Abstract

Ustanawiając posługę świecką katechety, papież Franciszek wyraził nadzieję, iż podobnie jak miało to miejsce w chrześcijańskiej starożytności, katecheta ze względu na powierzone mu zadania będzie zarazem świadkiem wiary, mistrzem i mistagogiem, towarzyszem i pedagogiem, który naucza w imieniu Kościoła. Celem naukowym artykułu jest wydobycie mistagogicznego wymiaru formacji katechetów przygotowujących się do podjęcia posługi we wspólnotach parafialnych oraz prezentacja związanych z nią kierunków działań duszpasterskich, prowadzonych w katowickim Kościele w ramach Archidiecezjalnego Centrum Formacji Pastoralnej. Główny problem badawczy wyraża się w pytaniu o charakter formacji katechetów posługujących we wspólnotach parafialnych oraz ich szczególne kompetencje. Dla opracowania problemu posłużono się metodami analizy i syntezy. Analiza dokumentów katechetycznych, przeprowadzona w świetle chronologicznie (sekwencyjnie) dopełniających się wskazań odnośnie do formacji katechetów, pozwoliła na wyodrębnienie mistagogicznych elementów teologiczno-pastoralnej formacji katechetów. Wyrażony w Dyrektorium katechetycznym postulat formacji katechetów jako „świadków wiary i mistagogów” oraz ustanowioną przez Franciszka posługę świecką katechety artykuł akcentuje jako możliwość i konieczność formacji dwóch dopełniających się dzięki posiadanym kompetencjom typów katechetów: katechety szkolnego – nauczyciela religii, oraz katechety (katechisty) – podejmującego posługę we wspólnocie parafialnej. Jako przykład katechetyczno-duszpasterskiej realizacji postulowanych działań przedstawiono inicjatywy duszpasterskie wspierające formację katechetów parafialnych prowadzone w Archidiecezji Katowickiej. Stanowią one inspirację dla działań podejmowanych w innych ośrodkach formacyjnych.