{"title":"浪漫的全能","authors":"F. Rebel","doi":"10.1347/KRIS.7.1.86","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Doormans De romantische orde is het eerste. Het begint met een interpretatie van Stephen Frears’ verfilming van Les liaisons dangereuses, de briefroman van Choderlos de Laclos uit 1782. Doorman stelt dat het aankleden en schminken van de hoofdrolspelers goedgekozen openingsbeelden zijn omdat ze treffend de libertijnse belevingswereld uit de achttiende eeuw karakteriseren. De kijker ziet hoe de personages zich opmaken voor een sociaal gevecht. Op het feest waar ze naartoe gaan, zullen zij de andere gasten taxeren op de mate waarin zij hen mogelijk lust kunnen verschaffen. Eigenbelang en manipulatie zijn de trefwoorden van de libertijnse antropologie. Doorman laat evenwel zien dat er door de oorspronkelijke briefroman ook een ander mensbeeld schemert. Dat de personages zich rollen aanmeten duidt er volgens hem op dat zij impliciet een onderscheid tussen echt en onecht onderkennen en daarmee verschil maken tussen ervaren en gespeelde emoties. Dat een van hen, de markiezin, zichzelf als haar eigen kunstwerk beschouwt, suggereert bovendien dat zij in termen van expressie en zelfontplooiing kan denken. Doorman ondersteunt het opdoemen van dit tweede mensbeeld onder meer met de verwijzing in de briefroman naar Rousseaus Julie ou la nouvelle Heloise. Rousseau was een van de wegbereiders van een mensopvatting waarin grote waarde wordt gehecht aan authenticiteit. Elk mens zou een unieke, eigen manier van leven hebben. Wie zich niet kan ontplooien volgens de eigen aanleg zal niet gelukkig zijn. Anderen, met name geliefden, spelen een cruciale rol in de zelfverwerkelijking van elk individu. Alleen in de wederzijdse gevoelens van liefde en vriendschap komen mensen tot hun ware zelf en tot een harmonieuze omgang met wereld en medemens. Dit is het vigerende mensbeeld in de Romantiek. Nu mag Rousseau in Les liaisons dangereuses de Romantiek aankondigen, hij wordt er evenzeer op typisch libertijnse wijze in gebruikt als zijn Julie door de markiezin wordt gelezen om haar eigen gevoeligheid op te wekken zodat zij haar rol als verliefde dame overtuigender zal kunnen spelen. Volgens Doorman blijven in deze 86","PeriodicalId":38842,"journal":{"name":"Krisis","volume":"54 1","pages":"86-89"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2006-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":"{\"title\":\"De omnipotentie van de Romantiek\",\"authors\":\"F. Rebel\",\"doi\":\"10.1347/KRIS.7.1.86\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"Doormans De romantische orde is het eerste. Het begint met een interpretatie van Stephen Frears’ verfilming van Les liaisons dangereuses, de briefroman van Choderlos de Laclos uit 1782. Doorman stelt dat het aankleden en schminken van de hoofdrolspelers goedgekozen openingsbeelden zijn omdat ze treffend de libertijnse belevingswereld uit de achttiende eeuw karakteriseren. De kijker ziet hoe de personages zich opmaken voor een sociaal gevecht. Op het feest waar ze naartoe gaan, zullen zij de andere gasten taxeren op de mate waarin zij hen mogelijk lust kunnen verschaffen. Eigenbelang en manipulatie zijn de trefwoorden van de libertijnse antropologie. Doorman laat evenwel zien dat er door de oorspronkelijke briefroman ook een ander mensbeeld schemert. Dat de personages zich rollen aanmeten duidt er volgens hem op dat zij impliciet een onderscheid tussen echt en onecht onderkennen en daarmee verschil maken tussen ervaren en gespeelde emoties. Dat een van hen, de markiezin, zichzelf als haar eigen kunstwerk beschouwt, suggereert bovendien dat zij in termen van expressie en zelfontplooiing kan denken. Doorman ondersteunt het opdoemen van dit tweede mensbeeld onder meer met de verwijzing in de briefroman naar Rousseaus Julie ou la nouvelle Heloise. Rousseau was een van de wegbereiders van een mensopvatting waarin grote waarde wordt gehecht aan authenticiteit. Elk mens zou een unieke, eigen manier van leven hebben. Wie zich niet kan ontplooien volgens de eigen aanleg zal niet gelukkig zijn. Anderen, met name geliefden, spelen een cruciale rol in de zelfverwerkelijking van elk individu. Alleen in de wederzijdse gevoelens van liefde en vriendschap komen mensen tot hun ware zelf en tot een harmonieuze omgang met wereld en medemens. Dit is het vigerende mensbeeld in de Romantiek. Nu mag Rousseau in Les liaisons dangereuses de Romantiek aankondigen, hij wordt er evenzeer op typisch libertijnse wijze in gebruikt als zijn Julie door de markiezin wordt gelezen om haar eigen gevoeligheid op te wekken zodat zij haar rol als verliefde dame overtuigender zal kunnen spelen. Volgens Doorman blijven in deze 86\",\"PeriodicalId\":38842,\"journal\":{\"name\":\"Krisis\",\"volume\":\"54 1\",\"pages\":\"86-89\"},\"PeriodicalIF\":0.0000,\"publicationDate\":\"2006-03-01\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"0\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Krisis\",\"FirstCategoryId\":\"1085\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.1347/KRIS.7.1.86\",\"RegionNum\":0,\"RegionCategory\":null,\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"Q3\",\"JCRName\":\"Arts and Humanities\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Krisis","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.1347/KRIS.7.1.86","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q3","JCRName":"Arts and Humanities","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
摘要
浪漫主义秩序是第一。它以斯蒂芬·弗雷斯(Stephen Frears)对1782年乔德洛斯·德·拉克洛斯(Choderlos de Laclos)的小说《危险的关系》(Les liaisons dangereuses)改编的电影的诠释开始。多尔曼认为,主角的打扮和化妆是精心挑选的开场镜头,因为它们恰当地描述了18世纪的自由主义体验。观众可以看到这些角色是如何准备一场社会斗争的。在他们参加的宴会上,他们会欣赏其他客人,只要他们能给他们带来快乐。利己主义和操纵是自由主义人类学的关键词。然而,门曼表明,最初的信件小说也暗示了另一种人类形象。根据他的说法,这些角色扮演自己的角色意味着他们含蓄地承认了真实和不真实之间的区别,从而区分了经验和情感。其中一个,侯爵夫人,认为自己是自己的艺术作品,这也表明她可以从表达和自我实现的角度来思考。多尔曼支持这第二种人类形象的出现,在信中提到了卢梭的《新爱洛伊斯》。卢梭是人类观念的先驱之一,这种观念高度重视真实性。每个人都有自己独特的生活方式。任何不能按照自己的意愿发展自己的人都不会快乐。其他人,尤其是爱人,在每个人的自我实现中扮演着至关重要的角色。只有在相互的爱和友谊的感觉中,人们才能找到他们真正的自我,与世界和人类同胞和谐相处。这是浪漫主义中流行的人类形象。卢梭可能会在《危险的关系》中宣布浪漫主义,他在其中的使用方式和侯爵夫人读到的朱莉一样,都是典型的自由主义,以激发她自己的敏感性,这样她就能更有说服力地扮演她的情人角色。根据Doorman的说法,这是86年
Doormans De romantische orde is het eerste. Het begint met een interpretatie van Stephen Frears’ verfilming van Les liaisons dangereuses, de briefroman van Choderlos de Laclos uit 1782. Doorman stelt dat het aankleden en schminken van de hoofdrolspelers goedgekozen openingsbeelden zijn omdat ze treffend de libertijnse belevingswereld uit de achttiende eeuw karakteriseren. De kijker ziet hoe de personages zich opmaken voor een sociaal gevecht. Op het feest waar ze naartoe gaan, zullen zij de andere gasten taxeren op de mate waarin zij hen mogelijk lust kunnen verschaffen. Eigenbelang en manipulatie zijn de trefwoorden van de libertijnse antropologie. Doorman laat evenwel zien dat er door de oorspronkelijke briefroman ook een ander mensbeeld schemert. Dat de personages zich rollen aanmeten duidt er volgens hem op dat zij impliciet een onderscheid tussen echt en onecht onderkennen en daarmee verschil maken tussen ervaren en gespeelde emoties. Dat een van hen, de markiezin, zichzelf als haar eigen kunstwerk beschouwt, suggereert bovendien dat zij in termen van expressie en zelfontplooiing kan denken. Doorman ondersteunt het opdoemen van dit tweede mensbeeld onder meer met de verwijzing in de briefroman naar Rousseaus Julie ou la nouvelle Heloise. Rousseau was een van de wegbereiders van een mensopvatting waarin grote waarde wordt gehecht aan authenticiteit. Elk mens zou een unieke, eigen manier van leven hebben. Wie zich niet kan ontplooien volgens de eigen aanleg zal niet gelukkig zijn. Anderen, met name geliefden, spelen een cruciale rol in de zelfverwerkelijking van elk individu. Alleen in de wederzijdse gevoelens van liefde en vriendschap komen mensen tot hun ware zelf en tot een harmonieuze omgang met wereld en medemens. Dit is het vigerende mensbeeld in de Romantiek. Nu mag Rousseau in Les liaisons dangereuses de Romantiek aankondigen, hij wordt er evenzeer op typisch libertijnse wijze in gebruikt als zijn Julie door de markiezin wordt gelezen om haar eigen gevoeligheid op te wekken zodat zij haar rol als verliefde dame overtuigender zal kunnen spelen. Volgens Doorman blijven in deze 86