Participation of members of legal counselling professions in access to practicing these professions

Celem niniejszego artykułu była analiza regulacji normatywnych odnoszących się do udziału adwokatów i radców prawnych w etapach kwalifikacyjnych do tych zawodów. Prowadziła ona do sformułowania uwag de lege lata i wniosków de lege ferenda dotyczących charakteru oraz znaczenia czynności dokonywanych przez przedstawicieli zawodów polegających na świadczeniu pomocy prawnej w dostępie do nich. Problematyka ta nie była przedmiotem szczegółowych badań w nauce prawa, która skupiała się przede wszystkim na kompetencjach przysługujących organom poszczególnych samorządów zawodów zaufania publicznego. Celom opracowania podporządkowane zostały metody badawcze. Badania zostały przeprowadzone z wykorzystaniem metody formalno-dogmatycznej. Dokonano także analizy orzecznictwa i literatury przedmiotu. Ponadto w badaniach posłużono się metodą porównawczą wewnątrzsystemową dla ustalenia ewentualnych różnic pomiędzy uprawnieniami adwokatów oraz radców prawnych. Na podstawie przeprowadzonych badań wysunięty został wniosek, że przy dopuszczalności tożsamości treści pytań egzaminacyjnych na egzamin wstępny na aplikacje zasadne jest różnicowanie zadań na egzaminy: adwokacki i radcowski. Wśród uwag de lege lata wskazano na szerokie uprawnienia przysługujące Ministrowi Sprawiedliwości w poszczególnych etapach dostępu do zawodów polegających na świadczeniu pomocy prawej. Podstawowym sformułowanym na podstawie analizy postulatem de lege ferenda było wprowadzenie zmian w regulacjach normatywnych polegających na zwiększeniu udziału osób wykonujących dany zawód w poszczególnych etapach rozłożonego w czasie postępowania kwalifikacyjnego. Adwokaci i radcowie prawni zrzeszeni we właściwe samorządy zawodowe wykonują zawody zaufania publicznego o doniosłym znaczeniu zarówno dla poszczególnych jednostek, jak i dla ogółu obywateli oraz państwa. Świadczenie pomocy prawnej uzależnione jest od spełnienia wysokich wymagań, w tym o charakterze merytorycznym. Zasadne jest przyjęcie, że to przedstawiciele tych zawodów są najbardziej predystynowani do dokonywania oceny przydatności kandydatów do ich wykonywania.