{"title":"古代和西班牙黄金时代独眼巨人的神话","authors":"Hanna Zalewska-Jura, Agnieszka Kłosińska-Nachin","doi":"10.18778/1733-0319.17.11","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W literaturze starozytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywolany poźniej i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersje Teokryta rozbudowal Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem miedzy obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, glownie w postaci, jaką nadal mu Owidiusz, przewija sie przez hiszpanski wiek XVI az do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowcow i tlumaczy. Pod koniec XVI wieku siega do niego rowniez Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu forme tradycyjnej hiszpanskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii bedącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieśc o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fabula de Polifemo (1612) Luisa de Gongory mit ulega calkowitej transformacji. W jego interpretacji przewazają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dziela oparta jest na zbiezności przeciwienstw: potworności Polifema i piekna Galatei. Mit staje sie tez okazją do transpozycji koncepcji piekna, wywodzącej sie od petrarkizmu: obserwowac mozna dominante planu metaforycznego, zastepującego elementy rzeczywistości.","PeriodicalId":33406,"journal":{"name":"Collectanea Philologica","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2014-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"1","resultStr":"{\"title\":\"The myth of the cyclops in antiquity and in the Spanish golden age\",\"authors\":\"Hanna Zalewska-Jura, Agnieszka Kłosińska-Nachin\",\"doi\":\"10.18778/1733-0319.17.11\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"W literaturze starozytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywolany poźniej i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersje Teokryta rozbudowal Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem miedzy obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, glownie w postaci, jaką nadal mu Owidiusz, przewija sie przez hiszpanski wiek XVI az do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowcow i tlumaczy. Pod koniec XVI wieku siega do niego rowniez Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu forme tradycyjnej hiszpanskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii bedącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieśc o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fabula de Polifemo (1612) Luisa de Gongory mit ulega calkowitej transformacji. W jego interpretacji przewazają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dziela oparta jest na zbiezności przeciwienstw: potworności Polifema i piekna Galatei. Mit staje sie tez okazją do transpozycji koncepcji piekna, wywodzącej sie od petrarkizmu: obserwowac mozna dominante planu metaforycznego, zastepującego elementy rzeczywistości.\",\"PeriodicalId\":33406,\"journal\":{\"name\":\"Collectanea Philologica\",\"volume\":\"1 1\",\"pages\":\"\"},\"PeriodicalIF\":0.0000,\"publicationDate\":\"2014-01-01\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"1\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Collectanea Philologica\",\"FirstCategoryId\":\"1085\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.18778/1733-0319.17.11\",\"RegionNum\":0,\"RegionCategory\":null,\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"\",\"JCRName\":\"\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Collectanea Philologica","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.18778/1733-0319.17.11","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 1
摘要
在古代文学中,独眼巨人的应用有两个截然不同的主题:史诗,从第九版开始。后来欧里庇得斯在讽刺剧《独眼巨人》中召唤并修改的《奥德赛》,以及提奥克里特在第11首田园诗《独眼英雄的控诉》中推广的抒情情色。奥维德乌斯在公元13世纪扩充了提奥克里特的版本。变形。这两个神话变体之间的桥梁就是所谓的。Kytera的Ditiramb Philoxenos。Polyphemus的神话,主要是以他仍然拥有Ovidius的形式,贯穿了西班牙16世纪直到下世纪初,发现了许多模仿者和解释者。16世纪末,洛佩·德·维加(Lope de Vega)在田园小说《阿卡迪亚》(La Arcadia,1598)中赋予了它西班牙传统浪漫诗节的形式。神话反映了作为叙事主题的故事,丰富了小说的自传体元素。在Fabula de Polifemo(1612)中,路易莎·德·贡戈里的神话经历了彻底的转变。他的诠释以巴洛克式的对比和夸张为主。分裂的结构是基于对立的融合:多芬的怪物和加拉太的美丽。这个神话也成为了一个转换佩特拉主义所衍生的美概念的机会:人们可以观察到占主导地位的隐喻计划,取代现实的元素。
The myth of the cyclops in antiquity and in the Spanish golden age
W literaturze starozytnej obecne są dwa, biegunowo odmienne, motywy podania o Cyklopie: epicki, znany z IX ks. Odysei, przywolany poźniej i poddany modyfikacji przez Eurypidesa w dramacie satyrowym Cyklop oraz liryczno-erotyczny spopularyzowany przez Teokryta w XI sielance, Skargi Cyklopa. Wersje Teokryta rozbudowal Owidiusz w XIII ks. Metamorfoz. Pomostem miedzy obydwoma wariantami mitycznymi jest tzw. dytyramb Filoksenosa z Kytery. Mit Polifema, glownie w postaci, jaką nadal mu Owidiusz, przewija sie przez hiszpanski wiek XVI az do początku kolejnego stulecia, znajdując wielu naśladowcow i tlumaczy. Pod koniec XVI wieku siega do niego rowniez Lope de Vega w powieści pasterskiej La Arcadia (1598), nadając mu forme tradycyjnej hiszpanskiej strofy romance. Mit stanowi odbicie historii bedącej przedmiotem narracji, wzbogacając powieśc o elementy perspektywy autobiograficznej. W Fabula de Polifemo (1612) Luisa de Gongory mit ulega calkowitej transformacji. W jego interpretacji przewazają barokowe kontrasty i hiperbola. Struktura dziela oparta jest na zbiezności przeciwienstw: potworności Polifema i piekna Galatei. Mit staje sie tez okazją do transpozycji koncepcji piekna, wywodzącej sie od petrarkizmu: obserwowac mozna dominante planu metaforycznego, zastepującego elementy rzeczywistości.