自身免疫在糖尿病并发症发展中的作用——研究综述

IF 0.2 4区 医学 Q4 MEDICINE, RESEARCH & EXPERIMENTAL
Magdalena Łukawska-Tatarczuk, Beata Mrozikiewicz-Rakowska, E. Franek, Leszek Czupryniak
{"title":"自身免疫在糖尿病并发症发展中的作用——研究综述","authors":"Magdalena Łukawska-Tatarczuk, Beata Mrozikiewicz-Rakowska, E. Franek, Leszek Czupryniak","doi":"10.2478/ahem-2021-0043","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Abstrakt Przewlekłe powikłania cukrzycy są główną przyczyną obniżenia jakości życia, niepełnosprawności, a nawet przedwczesnej śmierci pacjentów cierpiących na tę chorobę. Mimo istotnego postępu w dziedzinie farmakoterapii, ich leczenie pozostaje nadal wyzwaniem w codziennej praktyce klinicznej. Brak terapii przyczynowej wynika z niewystarczającego zrozumienia molekularnych mechanizmów uszkadzających poszczególne narządy w cukrzycy. Uważa się, że etiopatogeneza tych powikłań jest złożona i zależy od czynników genetycznych i środowiskowych. W ich rozwoju, oprócz zaburzeń metabolicznych związanych z hiperglikemią, nasilenia stresu oksydacyjnego, dysfunkcji śródbłonka, indukcji stanu zapalnego, coraz częściej wskazuje się też na znaczącą rolę zaburzeń immunologicznych. Wyniki badań doświadczalnych przeprowadzonych na zwierzętach, jak również na hodowlach tkankowych, oraz obserwacje kliniczne potwierdzają udział układu odpornościowego obejmujący aktywność autoreaktywnych limfocytów oraz cytotoksyczne działanie autoprzeciwciał w rozwoju poszczególnych powikłań w obu typach cukrzycy. Wydaje się zatem, że zachwianie równowagi immunologicznej wyzwalające autoagresję jest ważnym czynnikiem przyczyniającym się do dysfunkcji poszczególnych organów w typach cukrzycy 1 i 2. Dokładne zrozumienie immunopatogenezy tych zaburzeń może zmienić dotychczasowe podejście w leczeniu powikłań cukrzycy oraz umożliwić opracowanie skutecznej terapii przyczynowej ukierunkowanej na układ odpornościowy. Identyfikacja swoistych autoprzeciwciał mogłaby usprawnić ich wczesną diagnostykę i prewencję. W artykule podjęto próbę analizy czynników ryzyka najczęstszych schorzeń o podłożu autoimmunizacyjnym, ich związku z typem 1 i 2 cukrzycy oraz podsumowano potencjalne znaczenie autoagresji w rozwoju jej powikłań w oparciu o wyniki dotychczasowych badań doświadczalnych i klinicznych.","PeriodicalId":20347,"journal":{"name":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","volume":"75 1","pages":"802 - 814"},"PeriodicalIF":0.2000,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"1","resultStr":"{\"title\":\"Rola autoimmunizacji w rozwoju powikłań cukrzycowych – przegląd badań\",\"authors\":\"Magdalena Łukawska-Tatarczuk, Beata Mrozikiewicz-Rakowska, E. Franek, Leszek Czupryniak\",\"doi\":\"10.2478/ahem-2021-0043\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"Abstrakt Przewlekłe powikłania cukrzycy są główną przyczyną obniżenia jakości życia, niepełnosprawności, a nawet przedwczesnej śmierci pacjentów cierpiących na tę chorobę. Mimo istotnego postępu w dziedzinie farmakoterapii, ich leczenie pozostaje nadal wyzwaniem w codziennej praktyce klinicznej. Brak terapii przyczynowej wynika z niewystarczającego zrozumienia molekularnych mechanizmów uszkadzających poszczególne narządy w cukrzycy. Uważa się, że etiopatogeneza tych powikłań jest złożona i zależy od czynników genetycznych i środowiskowych. W ich rozwoju, oprócz zaburzeń metabolicznych związanych z hiperglikemią, nasilenia stresu oksydacyjnego, dysfunkcji śródbłonka, indukcji stanu zapalnego, coraz częściej wskazuje się też na znaczącą rolę zaburzeń immunologicznych. Wyniki badań doświadczalnych przeprowadzonych na zwierzętach, jak również na hodowlach tkankowych, oraz obserwacje kliniczne potwierdzają udział układu odpornościowego obejmujący aktywność autoreaktywnych limfocytów oraz cytotoksyczne działanie autoprzeciwciał w rozwoju poszczególnych powikłań w obu typach cukrzycy. Wydaje się zatem, że zachwianie równowagi immunologicznej wyzwalające autoagresję jest ważnym czynnikiem przyczyniającym się do dysfunkcji poszczególnych organów w typach cukrzycy 1 i 2. Dokładne zrozumienie immunopatogenezy tych zaburzeń może zmienić dotychczasowe podejście w leczeniu powikłań cukrzycy oraz umożliwić opracowanie skutecznej terapii przyczynowej ukierunkowanej na układ odpornościowy. Identyfikacja swoistych autoprzeciwciał mogłaby usprawnić ich wczesną diagnostykę i prewencję. W artykule podjęto próbę analizy czynników ryzyka najczęstszych schorzeń o podłożu autoimmunizacyjnym, ich związku z typem 1 i 2 cukrzycy oraz podsumowano potencjalne znaczenie autoagresji w rozwoju jej powikłań w oparciu o wyniki dotychczasowych badań doświadczalnych i klinicznych.\",\"PeriodicalId\":20347,\"journal\":{\"name\":\"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej\",\"volume\":\"75 1\",\"pages\":\"802 - 814\"},\"PeriodicalIF\":0.2000,\"publicationDate\":\"2021-01-01\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"1\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej\",\"FirstCategoryId\":\"3\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0043\",\"RegionNum\":4,\"RegionCategory\":\"医学\",\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"Q4\",\"JCRName\":\"MEDICINE, RESEARCH & EXPERIMENTAL\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej","FirstCategoryId":"3","ListUrlMain":"https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0043","RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q4","JCRName":"MEDICINE, RESEARCH & EXPERIMENTAL","Score":null,"Total":0}
引用次数: 1

摘要

糖尿病的慢性并发症是导致糖尿病患者生活质量下降、残疾甚至过早死亡的主要原因。尽管药物治疗取得了重大进展,但它们的治疗在日常临床实践中仍然是一个挑战。缺乏因果治疗是由于对糖尿病中损伤单个器官的分子机制了解不足。这些并发症的伦理病因被认为是复杂的,取决于遗传和环境因素。在其发展过程中,除了与高血糖、氧化应激加剧、内皮功能障碍、炎症诱导相关的代谢紊乱外,免疫紊乱的重要作用也越来越明显。在动物以及组织培养和临床观察中进行的实验研究结果证实了免疫系统的作用,包括自身反应淋巴细胞的活性和自身抗体的细胞毒性作用,在两种类型的糖尿病的个体并发症的发展中。因此,引发自身攻击的免疫失衡似乎是导致1型和2型器官功能障碍的重要因素。彻底了解这些疾病的免疫发病机制可以改变目前治疗糖尿病并发症的方法,并有助于开发针对免疫系统的有效因果疗法。识别特异性自身抗体可以提高其早期诊断和预防。本文试图分析最常见的自身免疫性疾病的危险因素及其与1型和2型糖尿病的关系,并根据先前的实验和临床研究结果总结自身攻击性在其并发症发展中的潜在重要性。
本文章由计算机程序翻译,如有差异,请以英文原文为准。
Rola autoimmunizacji w rozwoju powikłań cukrzycowych – przegląd badań
Abstrakt Przewlekłe powikłania cukrzycy są główną przyczyną obniżenia jakości życia, niepełnosprawności, a nawet przedwczesnej śmierci pacjentów cierpiących na tę chorobę. Mimo istotnego postępu w dziedzinie farmakoterapii, ich leczenie pozostaje nadal wyzwaniem w codziennej praktyce klinicznej. Brak terapii przyczynowej wynika z niewystarczającego zrozumienia molekularnych mechanizmów uszkadzających poszczególne narządy w cukrzycy. Uważa się, że etiopatogeneza tych powikłań jest złożona i zależy od czynników genetycznych i środowiskowych. W ich rozwoju, oprócz zaburzeń metabolicznych związanych z hiperglikemią, nasilenia stresu oksydacyjnego, dysfunkcji śródbłonka, indukcji stanu zapalnego, coraz częściej wskazuje się też na znaczącą rolę zaburzeń immunologicznych. Wyniki badań doświadczalnych przeprowadzonych na zwierzętach, jak również na hodowlach tkankowych, oraz obserwacje kliniczne potwierdzają udział układu odpornościowego obejmujący aktywność autoreaktywnych limfocytów oraz cytotoksyczne działanie autoprzeciwciał w rozwoju poszczególnych powikłań w obu typach cukrzycy. Wydaje się zatem, że zachwianie równowagi immunologicznej wyzwalające autoagresję jest ważnym czynnikiem przyczyniającym się do dysfunkcji poszczególnych organów w typach cukrzycy 1 i 2. Dokładne zrozumienie immunopatogenezy tych zaburzeń może zmienić dotychczasowe podejście w leczeniu powikłań cukrzycy oraz umożliwić opracowanie skutecznej terapii przyczynowej ukierunkowanej na układ odpornościowy. Identyfikacja swoistych autoprzeciwciał mogłaby usprawnić ich wczesną diagnostykę i prewencję. W artykule podjęto próbę analizy czynników ryzyka najczęstszych schorzeń o podłożu autoimmunizacyjnym, ich związku z typem 1 i 2 cukrzycy oraz podsumowano potencjalne znaczenie autoagresji w rozwoju jej powikłań w oparciu o wyniki dotychczasowych badań doświadczalnych i klinicznych.
求助全文
通过发布文献求助,成功后即可免费获取论文全文。 去求助
来源期刊
Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej
Postȩpy higieny i medycyny doświadczalnej MEDICINE, RESEARCH & EXPERIMENTAL-
CiteScore
0.60
自引率
0.00%
发文量
50
审稿时长
4-8 weeks
期刊介绍: Advances in Hygiene and Experimental Medicine (PHMD) is a scientific journal affiliated with the Institute of Immunology and Experimental Therapy by the Polish Academy of Sciences in Wrocław. The journal publishes articles from the field of experimental medicine and related sciences, with particular emphasis on immunology, oncology, cell biology, microbiology, and genetics. The journal publishes review and original works both in Polish and English. All journal publications are available via the Open Access formula in line with the principles of the Creative Commons licence.
×
引用
GB/T 7714-2015
复制
MLA
复制
APA
复制
导出至
BibTeX EndNote RefMan NoteFirst NoteExpress
×
提示
您的信息不完整,为了账户安全,请先补充。
现在去补充
×
提示
您因"违规操作"
具体请查看互助需知
我知道了
×
提示
确定
请完成安全验证×
copy
已复制链接
快去分享给好友吧!
我知道了
右上角分享
点击右上角分享
0
联系我们:info@booksci.cn Book学术提供免费学术资源搜索服务,方便国内外学者检索中英文文献。致力于提供最便捷和优质的服务体验。 Copyright © 2023 布克学术 All rights reserved.
京ICP备2023020795号-1
ghs 京公网安备 11010802042870号
Book学术文献互助
Book学术文献互助群
群 号:481959085
Book学术官方微信