Dlaczego jest tak źle, skoro jest tak dobrze? O demokracji w Polsce w opiniach respondentów i pewnej tendencji do wyrazistej władzy

Refleksja nad demokracją w ogóle, jak i konkretnym jej przypadkiem, zawsze nastręcza wielu problemów. Rozpoczynają się one już na etapie próby odpowiedzi na pytanie: o jakiej w zasadzie demokracji myślimy? Jaki fundament aksjo-normatywny znajduje się u podstaw systemu, który w naszej (zapewne subiektywnej) ocenie spełnia kryteria demokracji sui generis? Każda z intelektualnych prób uchwycenia fenomenu demokratycznego tylko w jakiejś mierze odpowiada na nurtujące nas pytania o: sens, znaczenie, przyszłość i potencjalny upadek systemu. Przedłożony tu szkic jest jedynie próbą prezentacji opinii badanych grup respondentów nt. systemu i determinant ustroju demokratycznego w Polsce oraz konfrontacji występujących w przywoływanych tu analizach opinii z ogólną koncepcją dekapilaryzacji władzy. Zawarte w tym opracowaniu spostrzeżenia pozostają efektem rekonstrukcji dokonanej na podstawie dostępnej literatury przedmiotu i danych wtórnych, pochodzących z badań prowadzonych przez innych autorów, najczęściej w ramach szerszych programów (projektów) badawczych. W tym znaczeniu praca ma charakter przyczynkarski, deskryptywny, a same jej rozważania mieszczą się w nurcie konstruktywistycznym współczesnych nauk społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem nauk o polityce i administracji.