Filozofia ewolucji Charlesa Sandersa Peirce’a a współczesne problemy algorytmów ewolucyjnych

Związki między biologią a informatyką sięgają samych początków historii współczesnego komputera1, czyli mniej więcej lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Współpraca ta jest owocnie kontynuowana i dostarcza naukom biologicznym odpowiednich metod pozyskiwania i opracowywania danych empirycznych, a informatyce inspiracji w poszukiwaniu nowych narzędzi. Tak pojawiło się wiele metod obliczeniowych naśladujących mechanizmy funkcjonujące w świecie przyrody. Jednym z najważniejszych narzędzi – któremu poświęcona jest obecna praca – są algorytmy ewolucyjne, z ich flagowymi przedstawicielami: algorytmami genetycznymi. Wśród innych narzędzi obliczeniowych inspirowanych naturą można wymienić np. automaty komórkowe, sztuczne sieci neuronowe, sztuczne życie, algorytmy inteligencji grupowej (swarm algorithms), sztuczne układy immunologiczne itd. Stosowane w ich przypadku „podglądanie” natury okazało się spełniać niezastąpioną rolę w rozwoju współczesnej informatyki, oferując skromniejszą, ale na dłuższą metę bardziej skuteczną metodę rozwiązywania problemów – na zasadzie prób i błędów. Za wyborem tej strategii leży – wydaje się, że uza-