Odrzucone dzieci. O książce Kamila Kijka "Dzieci modernizmu. Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w II Rzeczypospolitej" [Rejected Children: On Kamil Kijek’s "Dzieci modernizmu: Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w II Rzeczypospolitej"]

Rejected Children: On Kamil Kijek’s Dzieci modernizmu: Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w II RzeczypospolitejThis article discusses Kamil Kijek’s book Dzieci modernizmu: Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w II Rzeczypospolitej [Children of Modernism: The Consciousness, Culture and Political Socialization of Jewish Youth in the Second Polish Republic]. Using young people’s diaries which were sent to three competitions held in the 1930s by the Jewish Scientific Institute (YIVO), Kijek studies the ways young Jewish people described themselves, their visions of Jewish or Polish-Jewish identity, and the influence exerted on their attitudes and ideological choices by schooling, the activities of political youth organizations and the antisemitism of interwar Polish culture. This was the first generation to grow up in newly independent Poland, in a state that simultaneously demanded loyalty from its Jewish denizens and excluded them from its symbolic universe. Kijek calls the worldview predominant among this Jewish generation “radical modernism” – a conviction that the world requires a radical transformation. The political shades of this view – Communism, Zionism, or the Jewish right – were of lesser importance, with membership in a particular organization often depending on the circumstances. Odrzucone dzieci. O książce Kamila Kijka Dzieci modernizmu. Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w II RzeczypospolitejArtykuł jest recenzją książki Kamila Kijka Dzieci modernizmu. Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w II Rzeczpospolitej. Autor wykorzystuje pamiętniki młodych ludzi nadesłane na trzy konkursy Żydowskiego Instytutu Naukowego w latach trzydziestych XX wieku. Bada, jak przedstawiciele młodzieży żydowskiej opisywali samych siebie, jaka była ich wizja żydowskiej lub polsko-żydowskiej tożsamości oraz jaki wpływ na ich postawy i wybory ideowe miała edukacja szkolna, działalność młodzieżowych organizacji politycznych i antysemityzm międzywojennej kultury polskiej. Badane pokolenie było pierwszym dorastającym w warunkach odzyskanej niepodległości, w odrodzonym państwie polskim, które jednocześnie wymagało od Żydów lojalności i wykluczało ich ze swojego uniwersum symbolicznego. Zdaniem autora, dominującym światopoglądem młodzieży był „radykalny modernizm” – przekonanie, że świat wymaga radykalnej przebudowy. Polityczne odcienie tego poglądu – komunizm, syjonizm, żydowska prawica – miały mieć mniejsze znaczenie, a przynależność do poszczególnych organizacji politycznych była często rezultatem zbiegu okoliczności.