Srebrną głowę nieść w dłoniach…

 Treścią artykułu jest rekonstrukcja poetyckich poszukiwań Tadeusza Różewicza, które miały miejsce we wczesnym okresie jego twórczości (tomiki Niepokój i Czerwona rękawiczka). Uwaga koncentruje się na związkach poetyki jego wierszy z twórczością Józefa Czechowicza. Wychodząc od analizy wiersza Matka powieszonych, zestawionego z Żalem Czechowicza, obserwacji poddano pokrewne motywy i obrazy, by prześledzić dwukierunkowe przesunięcia estetyki Różewiczowskiej w stosunku do poetyki autora nuty człowieczej: w stronę brutalizacji i „wartości estetycznych ostrych”, jak też w stronę „oczyszczania” poetyckiego przedpola i starannie wypracowa-nej ascezy. Obszar badań rozszerza się na inne utwory Różewicza z drugiej połowy lat czterdziestych oraz zróżnicowane praktyki rewaloryzacji poszczególnych elementów pierwszego planu (z uwzględnieniem funkcji detalu), jak i poetyckich atrybutów tła (głowa, księżyc, twarz, usta, elementy topografii, kolorystyka, opozycje mroku i światła, postać matki itp.).