Gospodarka hormonalna i jej hakerzy. Autonarracje Herculine Barbin oraz Paula B. Preciada jako glitch w płciowym matriksie

Niniejszy artykuł stanowi analizę pamiętnika interpłciowej Herculine Barbin oraz autofikcyjnego dziennika Paula B. Preciada, opisującego proces zażywania testosteronu w charakterze narkotyku. Celem tekstu jest zbadanie relacji między jednostką a instytucjami władzy, z którymi się konfrontuje: w przypadku Barbin jest to dziewiętnastowieczna władza prawno-medyczna, w sytuacji Preciada – współczesne oblicze kapitalizmu. Instytucje władzy narzucają obu tym postaciom konkretne formy tożsamości, umieszczając je w płciowej matrycy, zilustrowanej w tekście poprzez odwołania do filmu Matrix (1999). Herculine Barbin zostaje w artykule opisana jako glitch – niepasujący element, który zniekształca całość płciowej matrycy. Paul B. Preciado jest przedstawiony jako haker, który dekonstruuje binarne kody matrycy z pomocą technologii siebie – autofikcji oraz syntetycznych hormonów. Ramę teoretyczną tekstu stanowi myśl Michela Foucault, wedle którego opór jest zawsze czymś wewnętrznym wobec władzy. Ucieleśnieniem tak rozumianego oporu jest w tekście podmiot rozmyty, który nie internalizuje prawd narzucanych przez instytucje władzy, lecz podejmuje z nimi tożsamościową grę, podważając płciową matrycę od wewnątrz.