Üniversite Öğrencilerinin Genel Aidiyet Duygularının Belirleyicileri: Anne-Baba Tutumları ve Bağlanma Stilleri

Bu çalışma üniversite öğrencilerinin anne-baba tutumları ve bağlanma stillerinin genel aidiyet duyguları üzerindeki etkisini incelemektedir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmaya 506 kadın, 148 erkek olmak üzere 655 üniversite öğrencisi katılmış olup yaş ortalamaları 20,50±2,84’tür. Katılımcıların 120’si (%18,4) fen bilimleri, 279’u (%42,9) sağlık bilimleri, 252’si (%38,7) ise sosyal bilimler alanında okuyan öğrencilerden oluşmaktadır. Araştırmada sosyo-demografik bilgi formu, Genel Aidiyet Ölçeği, Anne- Baba Tutum Ölçeği ve Üç Boyutlu Bağlanma Stilleri Ölçeği kullanılmıştır. Anket formu internet üzerinden katılımcılara uygulanmıştır. Bağımsız değişkenlerin bağımlı değişken üzerindeki etkisi hiyerarşik regresyon analizi ile incelenmiştir. Elde edilen bulgular, üniversite öğrencilerinin genel aidiyet duygusunun yüksek olduğunu, çoğunluğunun otoriter ebeveyn tutumuyla yetiştirildiklerini ve güvenli bağlanma stiline sahip olduklarını göstermektedir. Anne-baba tutumları genel aidiyeti anlamlı düzeyde etkilemektedir. Demokratik tutum ve koruyucu-istekçi tutum arttıkça genel aidiyet duygusu azalmakta, otoriter tutum arttıkça genel aidiyet duygusu da artmaktadır. Bağlanma stillerinin analize dahil edilmesi ile birlikte bağımsız değişkenlerin bağımlı değişkenleri yordama düzeyi %18’den %50’ye yükselmektedir. Bağlanma stilleri içerisinde güvenli bağlanma ve kaygılı bağlanma genel aidiyeti pozitif yönde etkilerken, kaçınan bağlanma stilinin genel aidiyet duygusu üzerinde bir etkisi bulunmamaktadır.