Budowanie powodziowej odporności miast na przykładzie nowych inwestycji na terenie Nowego Jorku

Wiele miast na całym świecie zostało zbudowanych nad rzekami. Rzeka stanowiła ważny czynnik ich rozwoju i dobrobytu, z drugiej strony była źródłem licznych niebezpieczeństw, np. podtopień czy też katastrofalnych powodzi. Przewidywania naukowców jasno wskazują, iż rzeki, szczególnie w miastach europejskich, mogą coraz częściej występować ze swoich brzegów, co jest skutkiem zmian klimatycznych obserwowanych na całym świecie. Miasta starają się chronić przed tymi zdarzeniami, stosując zróżnicowane narzędzia. Szczególnie popularne są rozwiązania inżynieryjne, coraz częściej jednak do ochrony miast przed skutkami powodzi wykorzystuje się rozwiązania bardziej przyjazne zarówno środowisku, jak i ludziom, należące do tzw. zielonej infrastruktury. Celem artykułu jest usystematyzowanie wiedzy na temat narzędzi obecnie implementowanych na terenie Nowego Jorku, stanowiących element adaptacji do zmian klimatycznych miasta, przy uruchomieniu procesów o charakterze rewitalizacji. Badania oparto na analizach epistemologicznych oraz wizjach terenowych czerech nadbrzeżnych przestrzeni parkowych. Konsekwentnie realizowane działania, ukierunkowane na budowanie odporności miejskiej, przyczyniają się do przeobrażenia poprzemysłowego nabrzeża w sieć powiązanych ze sobą parków miejskich. W parkach stosuje się najnowsze rozwiązania typu NBS (ang. Nature-Based Solutions) służące zwiększeniu bioróżnorodności w mieście oraz odbudowie istniejących tu wcześniej ekosystemów. Zidentyfikowane rozwiązania mogą być przykładem dla wielu polskich miast nadrzecznych, w jaki sposób rewitalizować nabrzeża, jednocześnie wzmacniając odporność miasta wobec zdarzeń o charakterze powodzi.