The economic activity of the Armenians of Constantinople (End of the 19th century – beginning of the 20th century)

XIX դ. վերջին և XX դ. սկզբին Կ. Պոլսի հայության կրթական բարձր մակարդակը, հայ տնտեսվարողների կողմից եվրոպական առևտրի նոր մեթոդների կիրառումը պոլսահայերի տնտեսության հզորացման համար հիմքեր էին ստեղծել։ Դարերի ընթացքում առևտրականների և արհեստավորների մեծ համբավ ունեցող պոլսահայերը, XX դարի սկզբին համագործակցելով եվրոպական ու ամերիկյան առաջնակարգ արդյունաբերողների ու առևտրական ընկերությունների հետ, արդիականացրին իրենց տնտեսությունը: Հիմնեցին մեծ թվով արդյունաբերական ձեռնարկություններ՝ դրսևորվելով որպես բանիմաց արդյունաբերողներ և հույների հետ տիրական դիրք գրավելով քաղաքի տնտեսական կյանքում։ Երիտթուրքական իշխանություններն իրենց հզոր մրցակիցներից ազատվելու, նրանց ունեցվածքի հաշվին քաղաքի տնտեսությունը թրքացնելու նպատակով՝ 1908 թ. սկսեցին պոլսահայերի ունեզրկման մի գործընթաց, որը շարունակվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին: Այն հետագայում նոր թափ ստացավ քեմալական իշխանությունների կառավարման շրջանում, իսկ 1942 թ. ընդունված «Ունևորության տուրքի մասին» օրենքի գործադրմամբ հասավ իր ավարտին։ В конце XIX в. и начале XX в. высокий образовательный уровень армян Константинополя, использование армянскими предпринимателями новых европейских методов торговли создали основу для укрепления экономики константинопольских армян. В начале XX века предприниматели армяне Константинополя, имевшие на протяжении веков репутацию умелых купцов и ремесленников, сотрудничая с ведущими европейскими и американскими производителями и торговыми компаниями, улучшили свою экономику. Основали большое количество промышленных предприятий, проявили себя как искусные предприниматели и вместе с греками заняли главенствующие позиции в экономической жизни Константино- поля. С целью избавиться от своих могущественных конкурентов, тюркизировать экономику города за счет их имущества, младотуркские власти в 1908 году начали процесс экспроприации имущества армян Константинополя, который продолжался и во время Первой мировой войны. Позже он получил новый импульс при правлении кемалистских властей и закончился применением принятого в 1942 году закона «О налоге на состоятельность».