{"title":"国际空间法中的公有制","authors":"Adam Buczkowski","doi":"10.21697/2018.16.1.03","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W literaturze zajmującej się tematyką międzynarodowego prawa kosmicznego staje się zauważalny spór w doktrynie dotyczący istnienia w niej zasady wspólnego dziedzictwa ludzkości, zwaną również jako res communis – rzecz wspólna. Wątpliwe jest zachowanie tej zasady w jej dotychczasowych ramach, ponieważ coraz więcej ekspertów dostrzega w niej przeszkodę dla realizacji inwestycji i hamulec wstrzymujący rozwój nowoczesnych technologii kosmicznych. W artykule wskazano argumenty obu stron toczącej się debaty nad przyszłością międzynarodowego prawa kosmicznego w kontekście doktryny res communis, co zostało zwieńczone konkluzją wspierającą tę doktrynę jako właściwe zabezpieczenie dla przyszłości eksploracji kosmicznych, a także zasygnalizowano konieczność wzięcia odpowiedzialności za wszelkie działania w przestrzeni kosmicznej dla korzyści przyszłychpokoleń. Niniejszy artykuł opisuje doktrynę res communis, jedną z najważniejszych zasad tworzących międzynarodowe prawo kosmiczne. W tekście została pokazana jej ewolucja, zmiana w postrzeganiu, począwszy od jej pojawienia się w prawie zwyczajowym, przez zawarcie jej w pierwszych traktatach regulujących działalność państw w przestrzeni kosmicznej, czyli Układzie o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi z 27.01.1967 r. (dalej: Traktat kosmiczny z 1967 r.), aż do ostatecznego zdefiniowania w Układzie normującym działalność państw na Księżycu i innych ciałach niebieskich z 18.12.1979 r. (dalej: Układ Księżycowy z 1979 r.). Autor rozprawia nad znaczeniem zasady wspólnego dziedzictwa ludzkości w świetle planowanej działalności komercyjnej w przestrzeni kosmicznej. Wskazane zostałyumowy międzynarodowe tworzące międzynarodowe prawo kosmiczne, w których zaimplementowano tę zasadę. Doktryna res communis nie jest nowa w prawie międzynarodowym i ograniczona wyłącznie do przestrzeni kosmicznej. Jej zastosowaniemożna znaleźć w Konwencji jamajskiej z 10.12.1982 r. lub w przepisach regulujących status prawny Antarktydy.","PeriodicalId":516567,"journal":{"name":"Kwartalnik Prawa Publicznego","volume":"19 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2024-01-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":"{\"title\":\"Res communis w międzynarodowym prawie kosmicznym\",\"authors\":\"Adam Buczkowski\",\"doi\":\"10.21697/2018.16.1.03\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"W literaturze zajmującej się tematyką międzynarodowego prawa kosmicznego staje się zauważalny spór w doktrynie dotyczący istnienia w niej zasady wspólnego dziedzictwa ludzkości, zwaną również jako res communis – rzecz wspólna. Wątpliwe jest zachowanie tej zasady w jej dotychczasowych ramach, ponieważ coraz więcej ekspertów dostrzega w niej przeszkodę dla realizacji inwestycji i hamulec wstrzymujący rozwój nowoczesnych technologii kosmicznych. W artykule wskazano argumenty obu stron toczącej się debaty nad przyszłością międzynarodowego prawa kosmicznego w kontekście doktryny res communis, co zostało zwieńczone konkluzją wspierającą tę doktrynę jako właściwe zabezpieczenie dla przyszłości eksploracji kosmicznych, a także zasygnalizowano konieczność wzięcia odpowiedzialności za wszelkie działania w przestrzeni kosmicznej dla korzyści przyszłychpokoleń. Niniejszy artykuł opisuje doktrynę res communis, jedną z najważniejszych zasad tworzących międzynarodowe prawo kosmiczne. W tekście została pokazana jej ewolucja, zmiana w postrzeganiu, począwszy od jej pojawienia się w prawie zwyczajowym, przez zawarcie jej w pierwszych traktatach regulujących działalność państw w przestrzeni kosmicznej, czyli Układzie o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi z 27.01.1967 r. (dalej: Traktat kosmiczny z 1967 r.), aż do ostatecznego zdefiniowania w Układzie normującym działalność państw na Księżycu i innych ciałach niebieskich z 18.12.1979 r. (dalej: Układ Księżycowy z 1979 r.). Autor rozprawia nad znaczeniem zasady wspólnego dziedzictwa ludzkości w świetle planowanej działalności komercyjnej w przestrzeni kosmicznej. Wskazane zostałyumowy międzynarodowe tworzące międzynarodowe prawo kosmiczne, w których zaimplementowano tę zasadę. Doktryna res communis nie jest nowa w prawie międzynarodowym i ograniczona wyłącznie do przestrzeni kosmicznej. Jej zastosowaniemożna znaleźć w Konwencji jamajskiej z 10.12.1982 r. lub w przepisach regulujących status prawny Antarktydy.\",\"PeriodicalId\":516567,\"journal\":{\"name\":\"Kwartalnik Prawa Publicznego\",\"volume\":\"19 1\",\"pages\":\"\"},\"PeriodicalIF\":0.0000,\"publicationDate\":\"2024-01-11\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"0\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Kwartalnik Prawa Publicznego\",\"FirstCategoryId\":\"1085\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.21697/2018.16.1.03\",\"RegionNum\":0,\"RegionCategory\":null,\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"\",\"JCRName\":\"\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Kwartalnik Prawa Publicznego","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.21697/2018.16.1.03","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
W literaturze zajmującej się tematyką międzynarodowego prawa kosmicznego staje się zauważalny spór w doktrynie dotyczący istnienia w niej zasady wspólnego dziedzictwa ludzkości, zwaną również jako res communis – rzecz wspólna. Wątpliwe jest zachowanie tej zasady w jej dotychczasowych ramach, ponieważ coraz więcej ekspertów dostrzega w niej przeszkodę dla realizacji inwestycji i hamulec wstrzymujący rozwój nowoczesnych technologii kosmicznych. W artykule wskazano argumenty obu stron toczącej się debaty nad przyszłością międzynarodowego prawa kosmicznego w kontekście doktryny res communis, co zostało zwieńczone konkluzją wspierającą tę doktrynę jako właściwe zabezpieczenie dla przyszłości eksploracji kosmicznych, a także zasygnalizowano konieczność wzięcia odpowiedzialności za wszelkie działania w przestrzeni kosmicznej dla korzyści przyszłychpokoleń. Niniejszy artykuł opisuje doktrynę res communis, jedną z najważniejszych zasad tworzących międzynarodowe prawo kosmiczne. W tekście została pokazana jej ewolucja, zmiana w postrzeganiu, począwszy od jej pojawienia się w prawie zwyczajowym, przez zawarcie jej w pierwszych traktatach regulujących działalność państw w przestrzeni kosmicznej, czyli Układzie o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi z 27.01.1967 r. (dalej: Traktat kosmiczny z 1967 r.), aż do ostatecznego zdefiniowania w Układzie normującym działalność państw na Księżycu i innych ciałach niebieskich z 18.12.1979 r. (dalej: Układ Księżycowy z 1979 r.). Autor rozprawia nad znaczeniem zasady wspólnego dziedzictwa ludzkości w świetle planowanej działalności komercyjnej w przestrzeni kosmicznej. Wskazane zostałyumowy międzynarodowe tworzące międzynarodowe prawo kosmiczne, w których zaimplementowano tę zasadę. Doktryna res communis nie jest nowa w prawie międzynarodowym i ograniczona wyłącznie do przestrzeni kosmicznej. Jej zastosowaniemożna znaleźć w Konwencji jamajskiej z 10.12.1982 r. lub w przepisach regulujących status prawny Antarktydy.