AAnalysis of Turkey’s African Policy in the Framework of Public Diplomacy and Non-Governmental Organizations

Soğuk Savaş döneminde sadece Batı dünyasına yönelik dar bir çerçevede dış politika anlayışını benimseyen Türkiye, çok sayıda bölgeyi göz ardı etmiştir. Bu kapsamda Afrika kıtası da Türkiye’nin geri planda tuttuğu bir coğrafya olarak dikkat çekmektedir. Ancak Soğuk Savaş’ın sona ermesiyle beraber değişen uluslararası sistemin de etkisiyle Türkiye, dış politikasını revize ederek çok boyutlu bir anlayışla hareket etmeye başlamıştır. Dış politikadaki bu yeni anlayışla beraber, daha önce ihmal edilen Afrika kıtası da öncelikli bir alan haline gelmiştir. Farklı coğrafyalarda var olabilmenin savaş veya ekonomik ambargo gibi uygulamalardan ziyade insani diplomasi anlayışıyla gerçekleştirilebileceği varsayımına dayanan çalışmada, Türkiye’nin Afrika’ya yönelik gerçekleştirmiş olduğu insani yardım faaliyetleri incelenmiştir. Çalışmada, Türkiye’nin Afrika’ya yönelik faaliyetleri yumuşak güç kavramı ekseninde ele alınmış ve söz konusu faaliyetlerin kamu diplomasisi ve sivil toplum kuruluşları aracılığıyla yürütüldüğü çıkarımında bulunulmuştur. Gerçekleştirilen bu yardım faaliyetleri, kimlik ve kültür gibi kavramlara odaklanan konstrüktivizm temelinde değerlendirilmiş ve buna dair çıkarımlar yapılmıştır. Ayrıca çalışmada, gerçekleştirilen yardım faaliyetlerinin uzun vadede Türkiye’nin sahip olduğu imajı olumlu bir şekilde etkileyeceğine dair çıkarımlar da bulunmaktadır.