Inkorporacja wybrzeża Boliwii do systemu-świata według teorii Immaneula Wallersteina

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie społeczno-gospodarczych zjawisk, jakie zaszły w II połowie XIX wieku w nadmorskiej prowincji Boliwii i jej podboju przez Chile jako przykładu inkorporacji obszaru zewnętrznego do systemu-świata. Autor twierdzi, że przed powstaniem górnictwa azotanów na omawianym obszarze był on obszarem efektywnie zewnętrznym wobec kapitalistycznej gospodarki-świata. Dalsze przemiany gospodarcze, demograficzne i polityczne są analizowane jako wypełnienie 3 warunków inkorporacji postulowanych przez Immanuela Wallersteina, – odpowiednio: powstanie Compañía de Salitres y Ferrocarril de Antofagasta jako skrajna forma wytworzenia podmiotów produkujących na wielką skalę, migracja chilijska jako zapewnienie niezbędnej siły roboczej i chilijski podbój jako przekształcenie struktury politycznej obszary zgodne z jego nową peryferyjną rolą i potrzebami gospodarki-świata.