Politika Transferi Literatürü Çerçevesinde Türkiye'de Uyuşturucu ile Mücadele Politikası

Dünya genelinde uyuşturucu ile mücadele politikası 1900’lerin başında arzı önlemeye yönelik iken 20. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren talebi önlemeye yönelik gelişmeler yaşanmaya başlamıştır. Türkiye’de de uyuşturucu ile mücadele politikası Cumhuriyet’in ilk yıllarında haşhaş ekiminin kısıtlanmasına yoğunlaşmışken, transit geçişlerin Türkiye üzerinde yoğunlaşmasıyla kaçakçılıkla mücadele ön plana çıkmıştır. 1990’larda ise Türkiye’nin de hedef ülke konumuna gelmesiyle talebi azaltmaya yönelik politikalar üretilmeye başlanmıştır. Bu süreçte AB’ye üyelik süreci ise katalizör görevi görmüştür. Bu makalede ise politika transferi literatürü çerçevesinde 1930’lardan itibaren Türkiye’nin uyuşturucu ile mücadele politikasının genel bir resmi ortaya konmaya çalışılmıştır. Öncelikle uluslararası ve ulusal tarihsel arka planı ortaya koymak adına uyuşturucu ile mücadeleyle ilgili literatür taranmıştır. Ardından 2018’de kurulan Uyuşturucu ile Mücadele Meclis Komisyonu raporu incelenmiş, sonrasında meclis raporunun ön gördüğü politikaların takibi için Strateji Belgeleri ve Faaliyet Raporları ele alınmıştır. Bu incelemelerin sonucunda Türkiye’nin uluslararası uyuşturucu ile mücadele politikalarına paralel olarak başlarda arzı önlemeye yönelik politikaları takip ettiği görülmüştür. Ancak uluslararası politikalar 1950’lerden sonra talebi önlemeye yönelirken Türkiye’nin güvenlik merkezli politikaları halen öncelediği görülmüştür. Bu açıdan uluslararası anlaşmaların zorunlu tuttuğu arzı önlemeye ve veri toplamaya yönelik politikaların transferinde nispeten bir başarı görülürken talebi önlemeye yönelik politikaların transferinde gönüllü bir transfer olmakla birlikte sürecin daha yavaş işlediği tespit edilmiştir.