Comparison of Test Equating Methods Based on Classical Test Theory and Item Response Theory in Polytomously Scored Tests

Aynı örtük özelliği ölçen testin benzer zorluklara sahip iki formunun puanlarının birbirine dönüştürülmesini içeren istatistiksel süreç test eşitleme olarak tanımlanır. Bu çalışma* çok kategorili puanlanan maddelerden oluşan test formlarının eşitlenmesi sürecinde Klasik Test Kuramı ve Madde Tepki Kuramı’na dayalı test eşitleme yöntemlerinden elde edilen hataların karşılaştırılmasını amaçlayan bir olasılıksal simülasyon çalışmasıdır. Yürütülen çalışmada örneklem büyüklüğü 50, 100, 300, 1000 ve 3000 kişi ve test uzunluğu 10, 20, 30, 40 ve 50 madde olmak üzere 2 değişimlenen koşul için 25 alt koşul belirlenmiştir. Bu alt koşullara uygun olarak 0 (yanlış), 1(kısmen doğru) ve 2 (tam doğru) şeklinde puanlanan genelleştirilmiş kısmi puan modeline uyumlu simülatif veriler kullanılmıştır. Çalışmada veri setlerini üretmek için WinGen3 programından faydalanılmıştır. Üretilen veri setlerinin eşitlenme süreci R programı ile yürütülmüştür. Bu çalışmada doğrusal, ortalama ve eşit yüzdelikli eşitleme yöntemleri olmak üzere üç Klasik Test Kuramı yöntemi (KTK) ve ortalama-ortalama ve ortalama-standart sapma olmak üzere iki Madde Tepki Kuramı (MTK) yöntemi kullanılmıştır. Üretilen test formları kullanılarak üç KTK yönteminden ve iki MTK yönteminden elde edilen eşitlemenin standart hataları hesaplanmış ve yöntemlerden elde edilen hata miktarları karşılaştırılmıştır. Araştırma sonucunda, farklı örneklem büyüklüğü ve farklı test uzunluğuna göre üretilen test formlarının eşitlenmesi sürecinde en az hata ile eşitleme yapan yöntemin eşit yüzdelikli eşitleme yöntemi ve en fazla hata ile eşitleme yapan yöntemin ortalama-ortalama yöntemi olduğu saptanmıştır. Çalışmanın sonucunun literatürle uyumlu olduğu görülmüştür. Test eşitleme yöntemleri örneklem uzunluğu bağlamında incelendiğinde örneklem büyüklüğü arttıkça test eşitleme hatasının azaldığı belirlenmiştir. Yöntemler, test uzunluğu bağlamında değerlendirildiğinde ise madde sayısı arttıkça hesaplanan hata miktarının da arttığı sonucuna ulaşılmıştır.