Nowelizacja ustawy z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i portów morskich jako przejaw zmian legislacyjnych w zakresie zwalczania zagrożeń hybrydowych

Niniejszy tekst prezentuje rozważania dotyczące nowelizacji ustawy z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i portów morskich jako przejawu zmian legislacyjnych w zakresie zwalczania zagrożeń kryzysowych. Zagrożenia te związane są z m.in. z użyciem statków i innych obiektów pływających jako narzędzi do przeprowadzenia ataku na morską infrastrukturę krytyczną. Celem niniejszych rozważań jest podjęcie próby ustalenia czy i w jakim stopniu wspomniana nowelizacja służy zapewnieniu bezpieczeństwa, a także sformułowanie postulatów, których realizacja może przyczynić się do zwiększenia odporności państwa na potencjalny kryzys. Na podstawie przeprowadzonych rozważań zostały sformułowane następujące wnioski: - przepisy zawarte w ustawie z dnia 26 marca 2023 r. o zmianie ustawy o ochronie żeglugi i portów morskich oraz niektórych innych ustaw uwzględniają nowe formy i rodzaje niebezpieczeństw grożących morskiej infrastrukturze krytycznej sensu largo; -  nowelizacja przedmiotowej ustawy umożliwia zatopienie statku lub obiektu pływającego także przez Siły Zbrojne RP; - ze względów prakseologicznych istotne jest zapewnienie bezpiecznej, szybkiej i niezawodnej łączności w procesie podejmowania i realizacji decyzji eliminujących źródło zagrożenia dla morskiej infrastruktury krytycznej; - błędne jest przyjęcie założenia, że można poświęcić życie osób niewinnych, by przerwać lub zapobiec atakowi terrorystycznemu na morską infrastrukturę krytyczną, atakowi statku lub jednostki pływającej bez bandery lub atakowi typu false flag; - ustawodawca nie powinien „iść na skróty” tłumacząc naruszenia materii konstytucyjnej kwestią zapewnienia bezpieczeństwa publicznego.