Examining the relationship between intimate partner violence and alexithymia and depression levels of women

Aim: This study was conducted to examine the relationship between intimate partner violence and alexithymia and depression levels of women. Materials and Methods: The sample of the study, which was conducted with a descriptive and correlational design, consisted of 140 women over the age of 18. Data were collected with the “Introductory Information Form”, “Attitude Towards Violence in Close Relationships Scale-Revised Form”, “Toronto Alexithymia Scale-20 (TAÖ-20)” and “Depression and Happiness Scale Short Form (DHSSF)”. Results: The average age of the women participating in the study was determined as 25.06±6.69. Women; It was determined that 38.6% had university education, 29.3% were working, and 64.3% had witnessed physical/emotional violence during childhood. It was determined that the women participating in the study had an average of 2.15±1.28 romantic relationship experiences. Women; 39.3% stated that they had violent arguments 1-2 times a month during their relationships, 30% had long-term resentments with their partners, and 29.3% stated that their partners limited communication to punish them. The participants' TAÖ-20 total score was 52.63+9.95 and DHSSF total score was 12.98+1.74 (range: 6-17). It was determined that low income level and exposure to emotional violence significantly increased both acceptance of violence and alexithymic attitude. It was determined that exposure to violence in the current relationship increased the level of acceptance of violence, and long-term resentment with the partner increased the alexithymic attitude. Conclusion: As a result of the study findings, it was determined that women exposed to intimate partner violence were borderline alexithymic. It was determined that as the level of acceptance of violence among women exposed to intimate partner violence increased, their alexithymia levels also increased. (Extended English summary is at the end of this document) Özet Amaç: Bu çalışma, kadınların yakın partner şiddeti ile aleksitimi ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla yürütüldü. Gereç ve Yöntem: Korelasyonel ve tanımlayıcı tasarımda gerçekleştirilen çalışmanın örneklemini 18 yaş üstü 140 kadın oluşturdu. Veriler, “Tanıtıcı Bilgi Formu”, “Yakın İlişkilerde Şiddete Yönelik Tutum Ölçeği-Gözden Geçirilmiş Form (YİŞYTÖ)”, “Toronto Aleksitimi Ölçeği-20 (TAÖ-20)” ve “Depresyon ve Mutluluk Ölçeği Kısa Formu (DMÖKF)” ile toplandı. Bulgular: Çalışmaya katkı sağlayan kadınların yaş ortalaması 25,06±6,69 olarak belirlendi. Kadınların; %38,6’sının eğitim düzeyinin üniversite olduğu, %29,3’ünün çalıştığı, ve %64,3’ünün çocukluk döneminde fiziksel/duygusal şiddete tanık olduğu belirlendi. Çalışmaya katılan kadınların ortalama 2,15±1,28 romantik ilişki deneyimi olduğu saptandı. Kadınların; %39,3’ünün ilişkileri sırasında ayda 1-2 kez şiddetli tartışma yaşadığı, %30’nun partneri ile uzun süreli küslük yaşadığı, %29,3’ünün ise partnerin kendisini cezalandırmak için iletişimi sınırlandırdığını ifade etti. Katılımcıların TAÖ-20 toplam puanı 52,63+9,95 ve DMÖKF toplam puanı 12,98+1,74 olarak tespit edildi.  Düşük gelir düzeyi ve duygusal şiddete maruz kalma durumunun hem şiddeti kabullenişi hem de aleksitimik tutumu anlamlı olarak arttırdığı belirlendi. Mevcut ilişkide şiddete maruz kalma durumunun şiddeti kabulleniş düzeyini artırdığı, partner ile uzun süre küslük yaşama durumunun ise aleksitimik tutumu yükselttiği belirlendi. Sonuç: Çalışma bulguları sonucunda, ilişkilerinde yakın partner şiddetine uğrayan kadınların sınırda aleksitimik olduğu belirlendi. Yakın partner şiddetine uğrayan kadınların, şiddeti kabulleniş düzeyleri arttıkça aleksitimi düzeylerinin de arttığı tespit edildi.