Analiza statystyczna wybranych cech węgla i związków toksycznych dla separacji powietrzno-wibracyjnej FGX

Metody wzbogacania na sucho były popularne w pierwszej połowie XX wieku. W latach trzydziestych XX wieku, przed II wojną światową, istniały separatory do wzbogacania na sucho używane najczęściej w Stanach Zjednoczonych. Obecnie metoda ta jest bardzo popularna w Chinach, Stanach Zjednoczonych, Indiach, Rosji. Z kolei w Polsce separacja na sucho jest nadal rzadkością. Jednak w ciągu ostatnich 30 lat w procesie wzbogacania węgla zaczęto coraz częściej stosować separatory na sucho. Jednym z przykładów tego typu separatora może być separator wibracyjny powietrzny FGX. Ten typ separatora wykorzystuje zawieszenie pneumatyczne do oddzielania cięższych cząstek (odpadów poflotacyjnych) od lżejszych ziaren węgla. Proces separacji na sucho może zależy od różnych parametrów, takich jak: wielkość cząstek, dopływ powietrza, parametry nadawy, itp. W artykule przedstawiono model matematyczny separacji na sucho węgla. Modele matematyczne opierają się na zależnościach pomiędzy wartością opałową a zawartością popiołu w badanych próbkach oraz zależnościach pomiędzy zawartościami arsenu, talu, rtęci, ołowiu i innych właściwości węgla. Te ostatnie parametry mają istotne znaczenie, gdyż polskie normy emisyjne nie zawierają limitów dla wyżej wymienionych pierwiastków (arsen, tal, rtęć i ołów).